Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, με τα λόγια του Ντάλτον Τράμπο, απο το κορυφαίο έργο "Ο Τζόνι πήρε το όπλο του":
"Πάντα για κάτι πολεμούσανε οι μπάσταρδοι κι άμα τολμούσε κανένας να τους πει "στον διάολο οι πόλεμοι, όλοι ίδιοι είναι και κανείς ποτέ δεν κερδίζει τίποτα", τον φωνάζανε δειλό.
Όταν δεν πολεμούσανε για την ελευθερία, πολεμούσανε για την ανεξαρτησία ή για τη δημοκρατία ή για την αξιοπρέπεια ή για την τιμή ή για την πατρίδα ή για κάτι άλλο που επίσης δε σήμαινε τίποτα.
Πολεμούσαν για να γίνει ο κόσμος ασφαλής για τη δημοκρατία, για τις μικρές χώρες, για όλους. Άμα είχε τελειώσει λοιπόν τώρα ο πόλεμος, τότε ο κόσμος έπρεπε να είχε γίνει ασφαλής για τη δημοκρατία. Είχε γίνει; Και για ποιο είδος δημοκρατίας; Και για πόση δημοκρατία; Και για ποιανού τη δημοκρατία;
Σε χτύπησε στον ώμο και είπε, παιδί μου, έλα να πάμε στον πόλεμο. Και πήγες. Αλλα γιατί; Σε άλλη συμφωνία είχες δικαίωμα να ρωτήσεις,τι θα κερδίσω; Όταν όμως έρχεται κάποιος και σου λέει, πήγαινε να σκοτωθείς και να μείνεις ανάπηρος δεν έχεις δικαίωμα..
Υπάρχουν πάμπολλοι νόμοι που προστατεύουν την περιουσία σου ακόμα και σε περίοδο πολέμου αλλά πουθενά δεν υπάρχει γραμμένο ότι η ζωή σου σου ανήκει.
Βγήκε κάποιος και είπε εμπρός, πάμε να πολεμήσουμε για την ελευθερία και έτσι πήγαν και σκοτώθηκαν για την ελευθερία. Και για ποιο είδος ελευθερίας πολεμούσανε; Για ποια ελευθερία και για ποιανού την ιδέα περι ελευθερίας;
Την επόμενη φορά που θα ερχότανε κάποιος φλυαρώντας, εμπρός πάμε να πολεμήσουμε για την ελευθερία, θα του απαντούσαν, κύριε, η ζωή μου είναι σημαντικό πράγμα. Δεν είμαι χαζός και άμα είναι να ρισκάρω την ζωή μου για την ελευθερία, θέλω να ξέρω για ποιαν ελευθερία πρόκειται και για ποιανού την ιδέα περι ελευθερίας και πόση απο αυτήν την ελευθερία θα έχουμε..
και εγώ νομίζω πως είσαι ένας καταραμένος φαφλατάς και αποφάσισα πως μου αρέσει η ελευθερία να περπατώ και να βλέπω και να ακούω και να μιλώ και να τρώω και να κοιμάμαι με το κορίτσι μού. Νομίζω πως προτιμώ αυτήν την ελευθερία απο το να πάω να πολεμήσω για ένα σωρό πράγματα που δεν θα αποκτήσουμε και να καταλήξω δίχως καθόλου ελευθερία. Να καταλήξω νεκρός προτού αρχίσει καλά-καλά η ζωή μου η να καταλήξω ένα κομμάτι κρέας.
και εγώ νομίζω πως είσαι ένας καταραμένος φαφλατάς και αποφάσισα πως μου αρέσει η ελευθερία να περπατώ και να βλέπω και να ακούω και να μιλώ και να τρώω και να κοιμάμαι με το κορίτσι μού. Νομίζω πως προτιμώ αυτήν την ελευθερία απο το να πάω να πολεμήσω για ένα σωρό πράγματα που δεν θα αποκτήσουμε και να καταλήξω δίχως καθόλου ελευθερία. Να καταλήξω νεκρός προτού αρχίσει καλά-καλά η ζωή μου η να καταλήξω ένα κομμάτι κρέας.
Ευχαριστώ πολύ κύριε. Πήγαινε εσύ να πολεμήσεις για την ελευθερία. Εμένα δεν με ενδιαφέρει. Όχι άλλες πομπώδεις λέξεις που δεν σημαίνουν τίποτα όπως "πατρίδα".
Το πιο σημαντικό είναι η ζωή σας. Νεκροί δεν αξίζετε τίποτα, μονάχα στους λόγους σας χρησιμοποιούν. Μην τους αφήνετε να σας κοροιδεύουν..όταν σας χτυπούν στον ώμο και σας λένε πρέπει να πολεμήσουμε για την ελευθερία..πείτε, δεν έχω χρόνο να πεθάνω
Όταν αρχίζουν οι στρατοί να κινούνται και οι σημαίες να ανεμίζουν και παντού να ακούγονται συνθήματα πρόσεχε, μικρέ μου, γιατί τα κάστανα στην φωτιά είναι κάποιου άλλου, όχι δικά σου.. Εσύ πολεμάς για λέξεις χωρίς να έχεις κλείσει μια τίμια συμφωνία, δίνω την ζωή μου για κάτι καλύτερο. ..
...πάντα βρίσκεις ανθρώπους πρόθυμους να θυσιάσουν την ζωή των άλλων. Μιλούν ακατάπαυστα και πολύ δυνατά...τους βρίσκεις στις εκκλησίες.. στα σχολεία.. στις εφημερίδες και στα νομοθετικά σώματα.
Αν κάνετε πόλεμο, αν υπάρξουν νεκροί, δεν θα είμαστε εμείς, που σπέρνουμε το σιτάρι, που φτιάχνουμε τα ρούχα και το χαρτί και τα σπίτια..
θα είστε εσείς, που μας στρέφετε ενάντια στους εαυτούς μας, εσείς που θέλετε ο ένας εργαζόμενος να σκοτώσει τον άλλο εργαζόμενο, εσείς που θέλετε το ανθρώπινο πλάσμα που θέλει μονάχα να ζήσει να σκοτώσει το άλλο πλάσμα που θέλει μονάχα να ζήσει.
Να το θυμάστε αυτό πατριώτες, εσείς που γεννάτε το μίσος.
Θα χρησιμοποιήσουμε τα όπλα που μας αναγκάζετε να σηκώσουμε.. η απειλή ενάντια στην ζωή μας βρίσκεται μέσα στα σύνορα μας, την έχουμε δεί και την ξέρουμε.
Βάλτε τα όπλα στα χέρια μας και θα τα χρησιμοποιήσουμε και θα ζήσουμε.
Βάλτε τα όπλα στα χέρια μας και θα τα χρησιμοποιήσουμε και θα ζήσουμε.
Θα είμαστε ζωντανοί, θα περπατάμε, θα τραγουδάμε, θα γελάμε, θα αγαπάμε και θα γεννάμε τα παιδιά στην ασφάλεια, στην ηρεμία, στην ειρήνη.
Σχεδιάστε τους πολέμους, αφέντες των ανθρώπων.. δείξτε τον δρόμο και εμείς θα σας δείξουμε τα όπλα μας"
Πηγή: Ντάλτον Τράμπο, "Ο Τζόνι πήρε το όπλο του" (αποσπάσματα), εκδ. Σύγχρονη Εποχή
