Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα «Τα παιδιά της γαλαρίας». Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα «Τα παιδιά της γαλαρίας». Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2025

Μαρία μου 📩 Επιμένεις λοιπόν χωρίς Χρώματα ?

 

7 ώρ. 
Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια
Μαρία μου εμείς οι εργάτες,
νιώθουμε τον πόνο σου και είμαστε μαχητικά κοντά σου αλληλέγγυοι, όπως και με τους υπόλοιπους 56 συγγενείς που το αστικό κράτος από την πολιτική του στους σιδηρόδρομους, θυσίασε για το κέρδος.. τα παιδιά σας.
Όπως και των θυμάτων στο Μάτι, στην Μάνδρα, στους δρόμους καρμανιόλα.. στις εργασιακές γαλέρες της χώρας μας που κάθε δεύτερη ημέρα θυσιάζεται και ένας εργάτης για τα κέρδη της εργοδοσίας..
Όπως και στα θύματα των πολέμων στη γειτονιά μας και πιο δίπλα όλου του κόσμου για να χορτάσει αίμα ο δράκουλας-κέρδος των μεγιστάνων του πλανήτη μας..

Μαρία μου συμπάθιο που μπορεί να σε θίξω αλλά μέχρι σήμερα Δεν σε άκουσα να μιλάς για τα παραπάνω θύματα που συντροφεύουν την κόρη σου-μαςΔεν Σε είδα σε κάποια κινητοποίηση για Αυτά, των εργαζομένων ή των Αγροτών σήμερα..
Μαρία μου, μακριά από κόμματα και χρώματα λες, το αίμα του παιδιού σου είχε όμως χρώμα..
τα εργατικά και άλλα εγκλήματα στη χώρα μας, στη Γάζα, στο κόσμο, έχει χρώμα, το ίδιο χρώμα που είχε το αίμα του παιδιού σου..
Επιμένεις λοιπόν χωρίς χρώματα ?

Μαρία μου το αίμα του Φύσσα του Λουκμάν κλπ έχει χρώμα.. αλλά μέχρι τώρα Δεν σε είδαμε να κάνεις κάποια δήλωση ενάντια στην εγκληματική οργάνωση που έδωσαν την εντολή να χρησιμοποιηθεί το μαχαίρι για να χυθεί το αίμα..
Μαρία μου, από τις ελλείψεις στα Νοσοκομεία σε Γιατρούς κλπ που πληρώνει εκατόμβες θυμάτων καθημερινά ο Λαός μας, Αυτά τα θύματα που η πολιτική του κέρδους θυσιάζει, έχει πολιτικό χρώμα..
Στα αδιέξοδα που εγκλωβίζει αυτό το ταξικό σύστημα το λαό, αλλά ιδιαίτερα τα παιδιά μας στο σχολειό, στο χωράφι, στο πανεπιστήμιο, στα 13ωρα της ταξικής γαλέρας έχει πολιτικό χρώμα..
Τώρα Μαρία μου μόνο κάποιος αφελής ή ανίδεος μπορεί να πιστεύει πως απ' τη δικαιοσύνη αυτού του αστικού κράτους ή των θεσμών της ΕΕ, θα βρει δικαίωση, όταν τα εγκλήματα τους, όπως ανέφερα παραπάνω είναι καθημερινά σε όλες τις δραστηριότητες στη ζωή μας..
Αυτό το σύστημα που ζούμε Μαρία μου λέγεται καπιταλισμός και δεν αλλάζει, δεν φτιασιδώνεται.. μόνο Ανατρέπεται απ΄τη Πρωτοπορία όσων δίνουν το Αίμα τους, με τους συμμάχους τους (που αντιμετωπίζουν τα ίδια θέματα) και
το Κόκκινο από αίμα, όπως της κόρης σου, Κόμμα τους ! 
Αν Όντως Θες να Βρει Δικαίωση το Αίμα του Παιδιού Σου Έλα Κοντά μας, Μαζί μας να Σταματήσουμε να Χύνουν το Αίμα Μας... 


                                                     ***************& Aπ΄το fb: 
Λοιπόν. Υπάρχει το ΚΚΕ και υπάρχουν και πολλές άλλες πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς.
Και το ΚΚΕ και οι άλλες οργανώσεις έχουν τις επίσημες ιστοσελίδες τους, και επίσης και για το ΚΚΕ και για τις άλλες οργανώσεις υπάρχουν μια σειρά φιλικά προσκείμενες ιστοσελίδες, όχι επίσημες, αλλά στημένες και διαχειριζόμενες από φίλους ή οπαδούς τους, που προωθούν τις θέσεις τους.
Όμως μόνο για το ΚΚΕ υπάρχουν εχθρικές ιστοσελίδες, δηλαδή ιστοσελίδες που το μόνο τους μέλημα είναι ο αντιΚΚΕς λόγος.
Ενώ δηλαδή δεν υπάρχουν ιστοσελίδες με αντι-ΚΚΕμλ, αντι-ΕΕΚ, αντι-ΝΑΡ, αντι-ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή αντι-ΑΡΑΣ περιεχόμενο, για το ΚΚΕ υπάρχουν πολλές, και ιστοσελίδες, και fb groups, και λογαριασμοί Χ, που το μόνο που κάνουν είναι να έχουν αντι-ΚΚΕ λόγο, και μάλιστα χωρίς να στηρίζουν κάποια άλλη οργάνωση.
Να σημειώσουμε εδώ ότι η διαχείριση τέτοιων σελίδων απαιτεί πολύ χρόνο, προσπάθεια, δουλειά κ.α.
Τα ερωτήματα λοιπόν είναι: 1) Γιατί μόνο για το ΚΚΕ υπάρχουν αποκλειστικά αντι-ΚΚΕ σελίδες (και όχι για άλλες οργανώσεις);
και 2) Γιατί γίνεται αυτό, γιατί κάποιος να αφιερώνει τόση προσπάθεια μόνο για αντιΚΚΕ λόγο, χωρίς να στηρίζει κάποια άλλη οργάνωση;
Γιατί να αφιερώνεις τεράστια προσπάθεια, χρόνο και πόρους να θες να διώξεις κόσμο από το ΚΚΕ χωρίς να σε νοιάζει να τους πας κάπου συγκεκριμένα;

Takis Varelas
Η απολεπιση ειναι φυσικό φαινομενο. Ο καθε ζωντανός οργανισμός βρίσκεαι σε διαπάλη. 
Για παραδειγμα, στο ανθρώπινο σώμα, εχουμε ενα τρανταχτο παραδειγμα. Την διαπαλη των ερυθρών και λευκων αιμοσφαρίων. 
Μηπως δεν είχαμε ακραια εκφραση στο εμφύλιο στη Οκτωβιανη Επανασταση μεταξυ των Λευκοφρουρων και του Κοκκινου Στρατού;
 Τι να κανουμε, αυτά εχει η πολιτική πάλη! Στο δια ταυτα, ας αναλογιστουν οι αναπαραγωγοί της διαχρονικής λαθολογίας το σκοπο της διαρκούς αναπαραγωγής. 
Οταν ζεις μονο για αυτό, σημαινει πως δεν ζεις την πραγματική ζωή, αρα δεν μπορείς να την πάς, ουτε ενα βήμα μπροστά.

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2025

Μάνος Χατζιδάκις: «Τα παιδιά της γαλαρίας», ο Δεκέμβρης του ’44 τα αποβράσματα και οι χίτες


ΑΠΟ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Πεμπτη 4 Δεκεμβριου 2025

Ο,τι ακολουθεί είναι αποσπάσματα από το editorial του περιοδικού «Το Τέταρτο», τεύχος 3, Ιούλιος 1985 – Δια χειρός Μάνου Χατζιδάκι:

«Τα παιδιά της γαλαρίας» είναι μια φημισμένη ταινία του Καρνέ. Τα δικά μας παιδιά της γαλαρίας είναι κάπως διαφορετικά (…). Τα όνειρα σε τούτα τα παιδιά υπήρξαν κυρίαρχα, σημαντικά και διαψευσμένα.

Στον καιρό της Κατοχής τα μετέπειτα παιδιά της γαλαρίας ζούσαν απάνω στη σκηνή και παίζανε το ρόλο τους, τον όποιο ρόλο τους, έστω και τον πιο μικρό, με αυταπάρνηση, με το αίμα τους, με τη ζωή τους, χωρίς καιροσκοπισμό και ιδιοτέλεια, χωρίς προοπτική ανταλλάγματος. Μ’ ένα μονάχα στόχο, την επαλήθευση ενός επίμονου ονείρου. Και ήταν το όνειρο για μια ελεύθερη ζωή σχηματισμένη μακριά από απάνθρωπους νόμους, από ανάλγητους κρατικούς μηχανισμούς, από εξορίες και φυλακές και εκτελέσεις. Τίποτα δεν έγινε αλήθεια.

Μετά τον πόλεμο κυβέρνησαν τον τόπο ξανά φθαρμένοι άνθρωποι, ανίκανοι να συλλάβουν έστω και στο ελάχιστο απ’ ότι γεννιόνταν κείνο τον καιρό κι αναρριγούσε ολόκληρο τον κόσμο.

Εάν μας λέγαν τότε μερικά από τα ονόματα που κυβερνήσανε κατόπιν ότι θα ξανάβγαιναν στην πολιτική σκηνή να διαφεντέψουνε τη χώρα μας, θα γελούσαμε δίχως τελειωμό με την καρδιά μας. Γιατί πιστέψαμε βαθιά μέσα μας πως όλα αυτά τα ονόματα ήσαν φαντάσματα του παρελθόντος, απόντα στα δύσκολα χρόνια που περνούσαμε, για πάντα απόντα από τον τόπο.

Κι όμως συνέβη αυτό. Ξανάρθανε τα φαντάσματα κι αρχίσαν να πλαστογραφούν γι’ άλλη μια φορά την ελληνική ιστορία. Και τα παιδιά που πολεμήσανε κι ονειρευτήκανε, γίναν παιδιά της γαλαρίας, όσα δεν διώχτηκαν και δεν εξαφανίστηκαν στις φυλακές και στα ξερά νησιά του Αιγαίου. (….)

Τα παιδιά της γαλαρίας δεν ήσαν φαύλα, δεν ήσαν χίτες, δεν ήσαν ανώμαλοι με τον φασισμό στο ’να πλευρό τους. Δεν συμβιβάστηκαν με τους νικητές Γερμανούς, δεν υπήρξαν «πατριώτες» με το περιεχόμενο του χωροφύλακα και του μπράβου. Είχαν τη σκέψη όργανο, τα μάτια υγρά κι ακούραστα να βλέπουνε τον κόσμο και την ψυχή παρθενική και απροσάρμοστη στη μεταπολεμική ελληνική αθλιότητα. Τα Δεκεμβριανά δεν ήταν αντίδραση κομμουνιστών (…).

Ήταν η αγανάκτηση των παιδιών της γαλαρίας που βλέπαν τους συντρόφους τους και τα όνειρά τους στα φέρετρα, από σφαίρες που ρίξαν δοσίλογοι και φασίστες, φορώντας γαλάζιους μανδύες εθνικοφροσύνης. Και όλα αυτά τα ελληνικά αποβράσματα με την επίσημη υποστήριξη του νεαρού τότε κράτους, είχανε ένα εχθρό: την ψυχή των παιδιών της γαλαρίας.

Εκατομμύρια ελληνικά παιδιά που πιστέψαν στην απελευθέρωση, αλλά βρέθηκαν ευθύς αμέσως απέναντι στον ίδιο χωροφύλακα, στο ίδιο δικαστή, στα ίδια ανάλγητα αρμόδια πρόσωπα που αντιμετώπιζαν πριν λίγο κιόλας χρόνο, όταν ακόμη υπήρχαν Γερμανοί. Και θέλησαν, πριν αποκλειστούν στη γαλαρία τους, να διαμαρτυρηθούν κραυγάζοντας για τελευταία φορά. Κι ύστερα να σωπάσουν – σαράντα χρόνια τώρα (σαράντα χρόνια τα περιέχω μέσα μου και τα δουλεύω για να τα πω κάποια φορά)…”

Ημεροδρόμος 4 Δεκέμβρη 2020