Οι κομμουνιστές ήταν ο κοινός τους εχθρός, Τότε και Σήμερα.. #Γιώργος_Μαργαρίτης

«Νέοι πόλεμοι προετοιμάζονται - Τελειώνουν μόνο με την κοινωνική ανατροπή»

(...) Οι κομμουνιστές που εκτελέστηκαν στην Κατοχή ήταν δεσμώτες της αστικής τάξης. 

Δεν είχε κανέναν ενδοιασμό, κανένα πρόβλημα η τελευταία να τους παραδώσει στον κατακτητή, δεν θεώρησε τον θάνατό τους έγκλημα, κανείς υπουργός, κανείς αξιωματούχος της κυβέρνησης ή του κρατικού μηχανισμού δεν διαμαρτυρήθηκε, δεν παραιτήθηκε, δεν κατήγγειλε τις εκτελέσεις. Ηταν γι' αυτούς κάτι το φυσικό. Επικροτούσαν μάλιστα.

 Τα Τάγματα Ασφαλείας, όταν αργότερα απόκτησαν το δικαίωμα σε εκτελέσεις, ανταγωνίστηκαν επάξια τον κατακτητή σε αυτό το πεδίο. 

Οι δε αστοί παράγοντες της εξόριστης κυβέρνησης πρόσθεσαν το δικό τους μίσος: 

Για ληστές μίλησαν, για τρομοκράτες, για εγκληματίες. Το ίδιο όπως οι σημερινοί αναθεωρητές της Ιστορίας, αριστεροί - τρομάρα μας - και δεξιοί.

Νέοι πόλεμοι προετοιμάζονται...

Σε αυτούς η αστική τάξη θα παίξει πάλι την ελευθερία της πατρίδας μας και του λαού της στα χαρτιά. Θα υπηρετήσει τον έναν ή τον άλλο ισχυρό. 

Θα δημιουργήσει νέους δωσίλογους, νέους δημίους του λαού μας.

 Θα χτυπήσει ανελέητα τους κομμουνιστές όταν αυτοί σταθούν πρόμαχοι της πατρίδας μας και του λαού μας.

Αυτά τα πράγματα είναι σταθερές της Ιστορίας. 

Τελειώνουν μόνο με την κοινωνική, την ταξική ανατροπή. Τελειώνουν μόνο όταν οι εργάτες, οι εργαζόμενοι αναλάβουν τις τύχες της χώρας».

Ολόκληρη η ομιλία του εδώ: https://www.902.gr

Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο Γιώργος Μαργαρίτης σημειώνοντας: 

«Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω από τα όσα σήμερα συμβαίνουν πριν μιλήσω για τις τότε ηρωικές εποχές. Ο λόγος είναι απλός. 

Ολοένα και περισσότερο τα όσα σήμερα συμβαίνουν θυμίζουν, μοιάζουν με τη φοβερή δεκαετία του 1930, τότε που ο καπιταλισμός προετοίμαζε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο -μέσα σε τριάντα μόλις χρόνια. Προχθές κιόλας σε συνέδριο που οργάνωσε η εφημερίδα "Ναυτεμπορική" με γενικό τίτλο "Όραμα", ο γνωστός βιομήχανος Ευάγγελος Μυτιληναίος προσδιόρισε με ακρίβεια το είδος του οράματος που οδηγεί σήμερα την άρχουσα τάξη - στη χώρα μας όπως και παντού αλλού: "Αυτή τη στιγμή την στιγμή μιλούν τα όπλα και όχι ο Μπαχ και ο Μπετόβεν". Φυσικά οι εταιρείες του κου Μυτιληναίου ασχολούνται με παραγωγή μετάλλων τα οποία μέταλλα γίνονται όπλα και τα οποία όπλα πληρώνονται αδρά από τους λαούς για να έχουν την τιμή οι τελευταίοι να σκοτωθούν στα πεδία των μαχών όπου θα "διακριθούν" τα εν λόγω όπλα. Όλοι οι παριστάμενοι, οικονομικά, πολιτικά, ιδεολογικά στελέχη της αστικής τάξης, επικρότησαν και χειροκρότησαν με ενθουσιασμό τις εφιαλτικές ετούτες διακηρύξεις.

Ταυτόχρονα, όμως, γίνεται πολύς λόγος για ενότητα τον τελευταίο καιρό. Η αστική τάξη έσπευσε μάλιστα να μας κάνει φροντιστήριο με αφορμή τον Άγνωστο Στρατιώτη στην Αθήνα. Μας μίλησε για "εθνικά μνημεία" και για "εθνικά σύμβολα". Αυτά που ενώνουν τους Έλληνες διαχρονικά και διαταξικά.

Ο Άγνωστος Στρατιώτης Μνημείο Ενότητας - Εθνικής Ενότητας; Στο εθνικό μας μνημείο όμως η Αντίσταση δεν υπάρχει. "Κρήτη, Ελ Αλαμέιν, Ρίμινι" είναι οι αναφορές για την περίοδο της Κατοχής.

- Κρήτη όπου ο Λαός της ξεσηκώθηκε μόνος του να υπερασπίσει το νησί του. Βασιλιάς και αστική κυβέρνηση (με τραπεζίτες επικεφαλής) μόλις άρχισε η μάχη, απλά δραπέτευσαν...

- Ελ Αλαμέιν όπου οι Έλληνες φαντάροι "άνοιξαν" τα ναρκοπέδια να περάσουν τα άρματα. Σε ανταμοιβή μερικούς μήνες αργότερα τους έκλεισαν στα "σύρματα" στη Μέση Ανατολή, όπως τους αιχμαλώτους του εχθρού.

- Ρίμινι όπου ο Τσώρτσιλ παρήγγειλε προσωπικά να "ματωθεί" (to be blooded) η Ορεινή Ταξιαρχία, έτσι ώστε να μεταφερθεί με δάφνες ήρωα στην Ελλάδα για να πολεμήσει τον ελληνικό λαό. Αυτά μνημονεύονται. Και ΜΟΝΟ αυτά.

Η Αμφιλοχία δεν αναφέρεται, η Άμφισσα δεν αναφέρεται, ο Φαρδύκαμπος δε αναφέρεται, η Χώρα Μεσσηνίας δεν αναφέρεται, οι Καρούτες δεν αναφέρονται, το ‘51 δεν αναφέρεται, οι αμέτρητες μάχες του ΕΛΑΣ δεν αναφέρονται. Και όμως ο ΕΛΑΣ μάτωσε πολύ περισσότερο τον κατακτητή από ό,τι όλες οι δυνάμεις "του εξωτερικού". Και είχε χιλιάδες νεκρούς στις γραμμές του πολεμώντας για μια Ελεύθερη Ελλάδα. Οι 116 νεκροί της μάχης του Ρίμινι βρήκαν τη θέση τους στον Άγνωστο. Οι χιλιάδες νεκροί στις γραμμές του ΕΛΑΣ απουσιάζουν.

Παραξενεύει η αστική τάξη όταν μιλά για ενότητα. Για "εθνική ενότητα". 

Αιφνιδιάζει για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι η ίδια, η πολιτική της, η ιδεολογία της στηρίζονται πάνω στην κατάργηση αυτής και όποιας άλλης "ενότητας". 

Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δοξολογούν - δεν είναι πολύ "ενωτικό" αυτό. 

     Πρόσφατα, ενδεικτικά και μόνο, ανακοινώθηκαν με χρηματιστηριακή υπερηφάνεια τα ποσά που μοίρασε η γνωστή εταιρεία ΕΛΛΑΚΤΩΡ (Ενέργεια, Κατασκευές κλπ.) στους μετόχους τους. Οι βασικοί δύο από αυτούς -ένας Ολλανδός και ο γνωστός Γιάννης Βαρδινογιάννης- μοιράστηκαν το ποσό των 475,5 εκατομμυρίων ευρώ (για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης αντιστοιχούν σε 4,4 τόνους καθαρού χρυσού). Δεν πρόκειται για τη μόνη πηγή εσόδων αυτών των καπιταλιστών.

Με το βασικό μεροκάματο του εργάτη να βρίσκεται στα 37,7 ευρώ -μεικτά- για να αποκτήσει ο εργαζόμενος το παραπάνω ποσό χρειάζεται να δουλεύει 360 ημέρες τον χρόνο για 1.702 χρόνια (να κάνει δηλαδή 12.612.000 ημέρες εργασίας των οκτώ, των δέκα ή των δεκατριών ωρών).

Πώς να χωρέσουν σε όποια "εθνική ενότητα" ετούτα τα ολότελα ανόμοια μεγέθη; Για τον εργάτη, τον μεροκαματιάρη, τον μισθωτό, τον συνταξιούχο, έρχεται το αστικό κράτος να μαζέψει ό,τι περισσεύει και ό,τι δεν περισσεύει. Φορολογία λέγεται, εισφορές, ΦΠΑ για τα είδη άμεσης ανάγκης και ό,τι άλλο. Για τον βιομήχανο, τον επενδυτή, τον εφοπλιστή δεν υπάρχει φόρος -του ανήκει το κράτος. Είδατε ποτέ φορολογική δήλωση των πολύ γνωστών καπιταλιστών; Ο πλούτος τους είναι ορατός στον καθένα - μόνο το αστικό κράτος δεν τον βλέπει.

Στις 28 Οκτωβρίου η Ελλάδα δέχτηκε την επίθεση του ιταλικού φασισμού και μπήκε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Ο Μεταξάς του οποίου το ΟΧΙ -που δεν λέχθηκε ποτέ- διαφημίζει η αστική τάξη, ως "δοτός" δικτάτορας έκανε αυτό που ο κηδεμόνας του βασιλιάς Γεώργιος ο Β’ και ο κηδεμόνας του κηδεμόνα, η Μεγάλη Βρετανία, τον υποχρέωναν να κάνει.

 "Εθνική Ενότητα" για την υπεράσπιση της πατρίδας; 

Οι κομμουνιστές κρατούμενοι ζήτησαν να πάνε στο μέτωπο , παρέμειναν στη φυλακή. Οι υποχρεωτικά "αποστρατευθέντες" των κινημάτων -αστικών παρ' όλα αυτά- του 1935 (για τους μισούς Έλληνες αξιωματικούς μιλάμε) παρέμειναν εκτός στρατεύματος. 

Το καθεστώς θέλησε να κάνει τον πόλεμο με τα δικά του μέτρα. Η γενική κινητοποίηση του ελληνικού λαού απέτρεψε αυτή την εξέλιξη και το καθεστώς τον εκδικήθηκε -απέτρεψε τη δυνατότητα ολοκληρωτικής νίκης- χάρη στη φοβική και ασυνάρτητη "στρατηγική" του παλατιού και του Παπάγου.

Το Απρίλιο του 1941 ήρθε η γερμανική εισβολή. Ο νικηφόρος ελληνικός στρατός "ξεχάστηκε" στο μέτωπο. Άρχισε να υποχωρεί μόνο όταν οι Γερμανοί πλησίαζαν στο Μέτσοβο. 

Η αστική τάξη στην Αθήνα έκανε επιλογές: 

Προτιμούσε να αιχμαλωτιστεί ο ελληνικός στρατός από τους Γερμανούς παρά από τους Ιταλούς και, κυρίως, ήθελε να δείξει "καθαρό πρόσωπο" στους Άγγλους. Ήταν έτοιμη να θυσιάσει τους Έλληνες στρατιώτες για να μπορέσουν Βρετανοί, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί να φύγουν ανενόχλητοι για την Αίγυπτο. Με λίγα λόγια τους Έλληνες φαντάρους τους έπαιξε στα χαρτιά, στα χαρτιά των δικών της σχέσεων και συμφερόντων.

Στην ήττα και στην Κατοχή πρώτη μέριμνα της αστικής τάξης ήταν η διατήρηση και η εξασφάλιση της κοινωνικής εξουσία της. 

Από τη σκοπιά αυτή δεν ήταν καθόλου παράξενο ότι η σύσσωμη η ηγεσία του ελληνικού στρατού -με μία-δύο εξαιρέσεις- δέχτηκαν πρόθυμα να μετατραπούν σε κατοχική κυβέρνηση και να δηλώσουν πίστη και αφοσίωση στη Νέα Ευρώπη του ναζισμού. Άλλαξαν μάλιστα και το καθεστώς σε αυτή την κατεύθυνση - δημιούργησαν την Ελληνική Πολιτεία, ναζιστικού τύπου καθεστώς. Ήταν οι ίδιοι στρατηγοί που λίγες ημέρες νωρίτερα συνεργάζονταν στενά με τους Άγγλους…

Για την περίπτωση ήττας του Άξονα υπήρχε μια άλλη διασφάλιση της αστικής τάξης. 

Ο βασιλιάς, τα ανάκτορα και η κυβέρνηση, που πάλι διόρισε ο Γεώργιος ο Β', έφυγαν με τους Βρετανούς. Δεν έφυγαν άτακτα, έφυγαν οργανωμένα. Φρόντισαν μάλιστα να διευκολύνουν το νέο καθεστώς που θα έπαιρνε τη θέση τους στην Αθήνα. Άφησαν στη θέση τους την Αστυνομία, τη Χωροφυλακή, την αντικομμουνιστική Ειδική Ασφάλεια, τον κρατικό μηχανισμό. 

Με μεγάλη προσοχή παρέδωσαν τους κρατούμενους κομμουνιστές στους Γερμανούς. Άξονας, Σύμμαχοι. Κυβέρνηση Γεωργίου, κυβέρνηση Τσολάκογλου, ιθύνοντες και παράγοντες της αστικής τάξης, σε αυτό το κεφάλαιο βρέθηκαν απόλυτα σύμφωνοι και -παρά τις μεταξύ τους διαφορές- συνεργάστηκαν άψογα στην διαχείρισή του: Οι κομμουνιστές ήταν ο κοινός τους εχθρός, ο κοινός τους κίνδυνος και η πρώτη τους προτεραιότητα. Τα υπόλοιπα μπορούσαν να ρυθμιστούν - τι Βρετανοί, τι Γερμανοί, τι Ιταλοί, τι Βούλγαροι. Οι δουλειές να πηγαίνουν καλά και τα κέρδη να αυγαταίνουν.

Η δε φυγή βασιλιά και Παλατιού ήταν ενδεικτική των προτεραιοτήτων. 

Φυσικά εξασφαλίστηκε όλη η βασιλική οικογένεια μαζί με το προσωπικό των ανακτόρων, τους αυλικούς, τις "κυρίες επί των τιμών" μαζί με τα πολυτιμότερα των επίπλων και πλήθος αποσκευών. 

Δεύτερο φορτώθηκε και μεταφέρθηκε όλος ο χρυσός των θησαυροφυλακίων της Τράπεζας της Ελλάδας και όσα χαρτονομίσματα -ελληνικά ή σε ξένο συνάλλαγμα- μπόρεσαν να συγκεντρωθούν. 

Τρίτο θωρακίστηκε ο κρατικός μηχανισμός -όχι απέναντι στους κατακτητές- απέναντι στους κομμουνιστές. 

Ο στρατηγός Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος, διοικητής της ΧVης Μεραρχίας που στασίασε για να μην αιχμαλωτιστεί από τους Γερμανούς, τοποθετήθηκε διοικητής της Χωροφυλακής -που θα έμενε πίσω- με ρητές εντολές για κατάπνιξη κάθε κομμουνιστικής δράσης.

 Στην Αστυνομία, παρά τις ιταλικές αντιρρήσεις, τοποθετήθηκε λίγο αργότερα ο περίφημος Άγγελος Έβερτ. 

Διάσημες ήταν οι διαταγές και οι ανακοινώσεις των δύο επικεφαλής των ενόπλων σχηματισμών του αστικού κράτους πριν την εμφάνιση των Ταγμάτων Ασφαλείας.

 Νουθετούσαν τους αστυνομικούς και τους χωροφύλακες να κρατήσουν ψηλά την τιμή των ελληνικών σωμάτων ασφαλείας συλλαμβάνοντας κομμουνιστές - εάν τους συλλάβουν Ιταλοί ή Γερμανοί έλεγαν, θα πληγεί το κύρος και η αξιοπρέπεια των ελληνικών Σωμάτων Ασφαλείας!

(Να σημειώσουμε ότι και για τα δύο αυτά πρόσωπα η Βικιπαίδεια ισχυρίζεται ότι έδρασαν για λογαριασμό και της εξόριστης κυβέρνησης των Γεωργίου και του Τσουδερού - για άλλους λόγους το κάνει, δεν είναι όμως λάθος, θα μπορούσε να το κάνει πιο σαφές, "έδρασαν για λογαριασμό της αστικής τάξης"). Να σημειώσουμε επίσης ότι, μετά την Απελευθέρωση, τον Δεκέμβριο του 1944 ο Άγγελος Έβερτ ήταν πάντοτε αρχηγός της Αστυνομίας και ο Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος στρατιωτικός διοικητής Αττικής…

Μιλάμε για εκτελέσεις, για αντίποινα των κατοχικών δυνάμεων. Η "πρώτη ύλη" των εκτελέσεων αυτών ήταν οι "καταραμένοι" του προγενέστερου ελληνικού αστικού καθεστώτος – οι κρατούμενοι και οι εξόριστοι κομμουνιστές. 

Στο στόχαστρο της αστικής τάξης από το Ιδιώνυμο του Βενιζέλου στα 1929, επαυξημένου και συμπληρωμένου από όλες τις μεταγενέστερες κυβερνήσεις - βενιζελικές, αντιβενιζελικές, δημοκρατικές ή βασιλικές, δικτατορικές ή κοινοβουλευτικές- ως προς τον αντικομμουνισμό ελάχιστες οι μεταξύ τους διαφορές.

Έτσι επιγραμματικά, με λίγα λόγια, φτάσαμε στην εκτέλεση των κομμουνιστών εξόριστων του καθεστώτος Μεταξά στην Ανάφη στη Θεσσαλονίκη του 1942 και του 1943. 

Γίνεται πολύς λόγος στις μέρες μας για δοσίλογους, για συνεργάτες των κατακτητών στην Κατοχή. Μερικοί μάλιστα θεωρούν ότι αυτή ήταν η "κανονικότητα" της σκοτεινής αυτής περιόδου προσβάλλοντας την Αντίσταση και τους αγώνες του Λαού μας. 

Η δε κατηγορία που προσάπτεται στους δοσίλογους, είναι ηθική, δεν είναι πολιτική και σίγουρα δεν είναι ταξική. Κάποιοι θαμπώθηκαν από εξουσία και πλούτη και δέχτηκαν να υπηρετήσουν τον εχθρό και κατακτητή της πατρίδας. Αυτοί οι κάποιοι δεν είχαν σχέση με το παρελθόν, αν και συχνά τους αποδίδεται η κακοδαιμονία της Ελλάδας στους μετέπειτα καιρούς. Προσδιορίζοντας την προδοσία σε άτομα, εγκαλώντας τα με βάση την προσωπική τους ευθύνη αποσείονται οι κατηγορίες από την αστική τάξη της χώρας, από το καπιταλιστικό σύστημα το οποίο γεννά και τροφοδοτεί αυτές τις καταστάσεις.

Οι κομμουνιστές που εκτελέστηκαν στην Κατοχή ήταν δεσμώτες της αστικής τάξης. 

Δεν είχε κανέναν ενδοιασμό, κανένα πρόβλημα η τελευταία να τους παραδώσει στην κατακτητή, δεν θεώρησε τον θάνατό τους έγκλημα, κανείς υπουργός, κανείς αξιωματούχος της κυβέρνησης ή του κρατικού μηχανισμού δεν διαμαρτυρήθηκε, δεν παραιτήθηκε, δεν κατήγγειλε τις εκτελέσεις. 

Ήταν γι' αυτούς κάτι το φυσικό. Επικροτούσαν μάλιστα.

 Τα Τάγματα Ασφαλείας, όταν αργότερα απέκτησαν το δικαίωμα σε εκτελέσεις, ανταγωνίστηκαν επάξια τον κατακτητή σε αυτό το πεδίο. Οι δε αστοί παράγοντες της εξόριστης κυβέρνησης πρόσθεσαν το δικό τους μίσος: Για ληστές μίλησαν, για τρομοκράτες, για εγκληματίες. Το ίδιο όπως σημερινοί αναθεωρητές της ιστορίας, αριστεροί -τρομάρα μας- και δεξιοί.

Νέοι πόλεμοι προετοιμάζονται. 

Σε αυτούς η αστική τάξη θα παίξει πάλι την ελευθερία της πατρίδας μας και του λαού της στα χαρτιά. Θα υπηρετήσει τον έναν ή τον άλλο ισχυρό. 

Θα δημιουργήσει νέους δοσίλογους, νέους δημίους του λαού μας. 

Θα χτυπήσει ανελέητα τους κομμουνιστές όταν αυτοί σταθούν πρόμαχοι της πατρίδας μας και του λαού μας.

Αυτά τα πράγματα είναι σταθερές της ιστορίας. 

Τελειώνουν μόνο με την κοινωνική, την ταξική ανατροπή. Τελειώνουν μόνο όταν οι εργάτες, οι εργαζόμενοι αναλάβουν τις τύχες της χώρας».

ΟΛΟΙ -πλην λακεδαιμονίων- ΣΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ-ΝΑΤΟ

Για να ξαναθυμηθούμε Τι γράφαμε το 2018

ΟΛΟΙ -πλην λακεδαιμονίων- ΣΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ-ΝΑΤΟ: Viva La Revolucion

ΝΑΤΟική ομοφωνία

  

Είναι εντυπωσιακό το πόσο εύκολα «γεφυρώνονται» οι διαφορές ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, 

όταν η κουβέντα πηγαίνει στα στρατηγικά προτάγματα της αστικής τάξης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, μπροστά στην οποία όλα τα αστικά κόμματα «ξεχνάνε» τους καβγάδες για τα σκάνδαλα και τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές.

Μάλιστα, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να επιδεικνύουν αυτήν τη συμφωνία τους με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο. 

Αυτό έκανε τις προάλλες στη Βουλή ο πρωθυπουργός, όταν για να «καθησυχάσει» τον Κυρ. Μητσοτάκη αναφορικά με τις σχέσεις Ελλάδας - ΝΑΤΟ, του συνέστησε να ρωτήσει τον πρέσβη των ΗΠΑ, που διατηρεί άριστες σχέσεις τόσο με την κυβέρνηση όσο και με τη ΝΔ, ενώ συναντά συχνά και στελέχη των άλλων κομμάτων.

Αυτό έκανε όμως και ο Κυρ. Μητσοτάκης, δηλώνοντας από τις ΗΠΑ, όπου βρίσκεται, ότι 

«η Ελλάδα είναι φερέγγυος, σοβαρός, αξιόπιστος και σταθερός σύμμαχος των ΗΠΑ και αυτό δεν θα αλλάξει. Πρέπει να πω ότι αυτή είναι μια πολιτική που υπηρέτησε και η σημερινή κυβέρνηση (...) σήμερα αναγνωρίζεται από σχεδόν όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα η σημασία της ιδιαίτερης σχέσης μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ».

Αυτό που ενώνει τα αστικά κόμματα είναι ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που συνδέεται και με τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της Ελλάδας στην περιοχή. 

Αυτόν το στόχο υπηρετούν αφενός η στήριξη σε επιχειρηματικά επενδυτικά σχέδια μονοπωλιακών ομιλών (σε Ενέργεια, μεταφορές, υποδομές κ.α.) και αφετέρου η ενεργός εμπλοκή σε στρατιωτικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Υπερθεματίζοντας για την πολιτική της κυβέρνησης, ο Κυρ. Μητσοτάκης καλούσε από τις ΗΠΑ «να εκμεταλλευτούμε τις νέες γεωπολιτικές ευκαιρίες που παρουσιάζονται και να αντιμετωπίσουμε τις γεωπολιτικές προκλήσεις της περιοχής μας».

Γι' αυτό άλλωστε δεν ακούστηκε ούτε «κιχ» από τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης για τη συμφωνία ΗΠΑ - Ελλάδας τον περασμένο Οκτώβρη. 

Γι' αυτό όλοι παρακολουθούν με ικανοποίηση τις νέες βάσεις που στήνουν οι Αμερικανοί, τα ελληνικά πλοία που συνοδεύουν αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ και πάει λέγοντας.
Την ίδια ώρα, βέβαια, δεν ακούγεται κουβέντα και για την προκλητική στάση «Πόντιου Πιλάτου» που κρατάει το ΝΑΤΟ απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα σε Αιγαίο και Κύπρο. 

Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι δύο υπουργοί της κυβέρνησης χαρακτήρισαν αυτήν τη στάση αναμενόμενη, «καλή» και «ισορροπημένη», «ξεπλένοντας» τον επικίνδυνο ρόλο της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, την οποία παρουσιάζουν προκλητικά ως παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή.

Τα στρατηγικά προτάγματα της αστικής τάξης στοιχίζουν όλα τα κόμματα στην ίδια γραμμή και απ' αυτό δεν θα μπορούσε να ξεφύγει η φασιστική «Χρυσή Αυγή». 

Πρόσφατη είναι η τοποθέτηση του χρυσαυγίτη ευρωβουλευτή Λ. Φουντούλη στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου εξυμνώντας τον Τραμπ έφτασε στο σημείο να περηφανευτεί που η Ελλάδα πιάνει το 2% των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ και «μάλωσε» τις άλλες χώρες της ΕΕ που δεν τηρούν αυτήν την υποχρέωση απέναντι στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Την ώρα που όλα τα αστικά κόμματα είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένα με τα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια, το ΚΚΕ πρωτοστατεί για να αποκαλυφθούν οι κίνδυνοι, να αναδειχθούν οι πραγματικές αιτίες και οι ευθύνες για τις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή μας. Να οργανωθεί η πάλη των εργαζομένων και του λαού απέναντι στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στον ανταγωνισμό τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Ο λαός έχει την πείρα να δει ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει μόνο δολοφονικό παρελθόν, αλλά κυρίως βρώμικο παρόν και μέλλον. 

Οτι οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με υπόβαθρο τα ανταγωνιστικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς των μονοπωλίων τους, αυξάνει επικίνδυνα την ένταση σε όλο το τόξο από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, μέχρι τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. 

Απ' αυτήν τη σκοπιά, κανένας εφησυχασμός και καμιά επανάπαυση δεν επιτρέπονται.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 16 Μάρτη 2018.

***

Προωθούν επικίνδυνα σχέδια

(Πηγή: ΓΕΝ)

Οι εξελίξεις στην περιοχή είναι άλλη μια επιβεβαίωση ότι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα και η εμπλοκή της Ελλάδας είναι «κίνδυνος - θάνατος» για το λαό. 

Η ελληνική αστική τάξη επιδιώκει τη «γεωπολιτική αναβάθμιση», με ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο. 

Αυτό προϋποθέτει επικράτηση και επιτάχυνση των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ έναντι των ανταγωνιστών τους στην περιοχή (κυρίως της Ρωσίας, αλλά και της Κίνας), και γι' αυτό η κυβέρνηση προωθεί την πιο δραστήρια συμμετοχή της Ελλάδας στα ευρωατλαντικά σχέδια.

Οι επιλογές αυτές, τις οποίες στηρίζουν όλα τα κόμματα του κεφαλαίου, δεν είναι μόνο ασύμβατες με τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Δημιουργούν ταυτόχρονα υπόβαθρο για νέους μεγάλους κινδύνους και «περιπέτειες» που απειλούν το λαό, όσο κι αν η κυβέρνηση καλλιεργεί εφησυχασμό, διαφημίζει την «αποτρεπτική» της ικανότητα και εξωραΐζει τους συμμάχους της σε ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Και δεν είναι μόνο αυτό: Κυβέρνηση και αστικά επιτελεία αξιοποιούν τις εξελίξεις για να μπλέξουν τη χώρα ακόμα βαθύτερα σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς. 

Για παράδειγμα, τώρα που κλιμακώνεται η ένταση με την Τουρκία, προβάλλεται ως αναγκαίο και αυτονόητο να επιταχυνθεί και να διευρυνθεί η στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ, όπως συμφωνήθηκε στη συνάντηση Τραμπ - Τσίπρα τον περασμένο Οκτώβρη.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, δημοσιεύματα στον Τύπο ανέφεραν τις προηγούμενες μέρες ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να καθυστερήσει η συμφωνία 1,1 δισ. δολαρίων για τον εκσυγχρονισμό των «F-16», ενώ ταχύτατα προχωράει και η αναβάθμιση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα. 

Πρόσφατα γράφαμε για τη βάση των ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη και τη στάθμευση των «drones» στη Λάρισα. Τώρα προστίθεται το αμερικανικό ενδιαφέρον για τη Σύρο, όπου ακούγεται ότι οι ΗΠΑ, εκτός από την αγορά του Ναυπηγείου, θέλουν να στήσουν και μια «μικρή Σούδα».

Θυμίζουμε επίσης την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης να συνοδεύονται τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα από ελληνικά πολεμικά πλοία, για να εξοικονομούν οι ΗΠΑ πόρους και μέσα στις αποστολές τους στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Προς εφαρμογή αυτής της πρότασης, το υποβρύχιο «Παπανικολής» συνοδεύει ήδη το αεροπλανοφόρο «Ιβο Τζίμα», που συμμετέχει σε ασκήσεις στην Αν. Μεσόγειο και προβάλλεται ως ο «προστάτης» των γεωτρήσεων της αμερικανικής «Exxon» στην κυπριακή ΑΟΖ, έναντι των τουρκικών απειλών.

Στο ίδιο φόντο, ενθαρρύνεται η στενότερη σύνδεση της Ελλάδας με την PESCO, την Κοινή Πολιτική Αμυνας της ΕΕ, που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση και εντονότερη παρουσία της ΕΕ (άρα και της χώρας μας) σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αποστολές. 

Αλλά και εντονότερη πρόσδεση της Ελλάδας στα εξοπλιστικά μονοπώλια της ΕΕ, όπως δείχνει η συζήτηση για την αγορά νέων φρεγατών από τη Γαλλία, με το επιχείρημα ότι θα διασφαλίσουν το «στρατηγικό πλεονέκτημα» της Ελλάδας στο Αιγαίο.

Στα «απόνερα» των εξελίξεων, εντείνεται επίσης η πίεση για να διευθετηθεί το Κυπριακό στους αμέσως επόμενους μήνες, είτε με πλήρη αποδοχή του διχοτομικού σχεδίου είτε με μια ενδιάμεση συμφωνία, που θα ανοίξει το δρόμο της συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων για τα πολυεθνικά μονοπώλια της Ενέργειας. Τη θέση αυτή στηρίζουν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ, οι «σύμμαχοι» δηλαδή Ελλάδας και Κύπρου.

Τέλος, δεν περνάει απαρατήρητη η προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει κλίμα «εθνικής συναίνεσης» και «συνεννόησης» απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας, που συγκαλύπτει τις πραγματικές αιτίες της και αξιοποιείται ευρύτερα, για να προωθείται η αντιλαϊκή πολιτική σε όλα τα μέτωπα.

Αυτό που παρουσιάζει η κυβέρνηση ως απάντηση τάχα στις εξελίξεις, είναι παράγοντας που οξύνει την ένταση στην περιοχή. 

Και αυτό που πλασάρει ως «διέξοδο» από τις κακοτοπιές στις σχέσεις με την Τουρκία, αυξάνει τον κίνδυνο να μπλέξει σε περιπέτειες ο λαός, αν δεν κινηθεί στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, οργανώνοντας την πάλη του ενάντια στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και την εμπλοκή της Ελλάδας, ενάντια στο ίδιο το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

(Αναδημοσίευση από την στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη» - Τρίτη 13 Μάρτη 2018).

ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΜΕΤΑΞΑ ΤΟ '40 ΓΙΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ #ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

"Ο πόλεμος του 40 και τα ιστορικά διδάγματα": 

Μαρτυρίες απο το μέτωπο (όπως του Θανάση Χατζή, αργότερα γραμματέα του ΕΑΜ) έλεγαν πως οι φαντάροι του Αλβανικού Μετώπου, που πέθαιναν η ακρωτηριάζονταν απο το κρύο, είχαν εξοργιστεί με τα παραμύθια των "ηγετών των καταφυγίων", ότι δήθεν μόλις φώναζαν "ΑΕΡΑ" οι Ιταλοί έτρεχαν να κρυφτούν.

Όπως είναι γνωστό απο δημοσιευμένα ντοκουμέντα του τότε ΓΕΣ, η διοίκηση Μεταξά αρχικά είχε επεξεργαστεί σχέδιο..υποχώρησης και εγκατάλειψης ολόκληρων τμημάτων της χώρας σε περίπτωση Ιταλικής επίθεσης.

Η απόφαση για αντίσταση στην Ιταλική επίθεση ήταν, σύμφωνα με επίσημα ντοκουμέντα, της τοπικής στρατιωτικής ηγεσίας, η οποία δεν εφάρμοσε τις κατευθύνσεις της μεταξικής δικτατορίας, που πρόβλεπαν υποχώρηση και εγκατάλειψη της Ηπείρου πριν καν υπάρξει ουσιαστική σύγκρουση!

20 Απριλίου 1940, το ΓΕΣ κοινοποίησε στην 8η Μεραρχία στην Ήπειρο, την αποστολή της κατά την κήρυξη του πολέμου, με το Σχέδιον Ενεργείας ΙΒβ που διά της υπ' αρίθ. 99707 διαταγής του ΓΕΣ:
"Η βασική εντολή της Μεραρχίας παραμένει αφ' ενός μεν κάλυψις του Θεάτρου Δυτ. Μακεδονίας, αφ' ετέρου δε απόφραξις των προς Αιτωλοακαρνανίαν οδεύσεων. Εν περιπτώσι αποβάσεως εχθρικών δυνάμεων και καταλήψεως του κόμβου Φιλιππιάδος-Λούρου, η Μεραρχία θα συμπτυχθή διά του όγκου της προς Μέτσοβον, πλην των τμημάτων Αρτης, άτινα θα συμπτυχθώσι προς Αιτωλοακαρνανίαν, εν περιπτώσι παραβιάσεως υπό του αντιπάλου του Αμβρακικού κόλπου".

Μάλιστα ο αρχηγός ΓΕΣ, Αλ. Παπάγος, στις 24 Αυγούστου 1940 έστειλε αεροπορικώς στα Ιωάννινα ως προσωπικό του απεσταλμένο, τον μετέπειτα γνωστό από τα γεγονότα της Κύπρου τότε ταγματάρχη Πεζικού Γ. Γρίβα, για να δώσει οδηγίες περί του Σχεδίου Ενεργείας.

Στο τέλος των οδηγιών η διοίκηση Μεταξά ξεκαθάριζε ότι η όποια εμπλοκή σε περίπτωση Ιταλικής επίθεσης θα γίνει για την..τιμή των όπλων:

"Η κυβέρνησις δεν αναμένει βεβαίως παρά της Μεραρχίας νίκας, δεδομένης της αριθμητικής υπεροχής του αντιπάλου, αναμένει όμως εκ ταύτης να σώση την τιμήν των Ελληνικών όπλων".

Όταν η 8η Μεραρχία υπέβαλε νέα αναφορά για αυτό το σχέδιο εγκατάλειψης της Ηπείρου στους Ιταλούς φασίστες μόλις πέσει η πρώτη τουφεκιά,το ΓΕΣ έστειλε νέα διαταγή με την οποία προσπαθούσε να πείσει τη Μεραρχία ότι ο αγώνας είναι..μάταιος.

Στην διαταγή αυτή, με αριθμό 101154 που στάλθηκε 3 Σεπτεμβρίου 1940, λίγες εβδομάδες πριν την Ιταλική επίθεση επαναλαμβάνονται οι αρχικές κατευθύνσεις περί συμπτύξεως και εγκατάλειψης της Ηπείρου: 

"Τονίζω υμίν και τούτο παρακαλώ όπως έχητε σταθερώς εν τω νω, ίνα μη δημιουργηθώσι πεπλανημέναι εντυπώσεις, ότι ούτε η ανάληψις των επιθετικών τούτων ενεργειών είναι βεβαία, η δε εκδήλωσις του αποτελέσματος αυτών δε δύναται να είναι ει μη βραδεία.
Ο κίνδυνος εχθρικής απειλής από της περιοχής Πρεβέζης υφίσταται πάντοτε και δέον να εξασφαλίσητε επί τόπου πρώτας τινας δυνατότητας, ως και την έγκαιρον ενίσχυσιν αυτών, ίνα μη απειληθώσιν επικινδύνως τα νώτα σας προώρως.
Εις περίπτωσιν εχθρικής ενεργείας από Πρεβέζης και καταλήψεως του κόμβου Λούρος - Φιλιππιάς, οπότε η Μεραρχία θα συμπτυχθή προς την κατεύθυνσιν Μετσόβου, δέον να έχη εξασφαλίση αύτη δύναμιν 4-5 ταγμάτων μετά 3-4 πυρ/χιών εν τη Νοτιοανατολική Ηπείρω, ήτις μετά του 39 Συν/τος Ευζώνων θα αναλάβωσι την κάλυψιν της Αιτωλοακαρνανίας(!) από ξηράς και θαλάσσης

Ο κίνδυνος εχθρικής απειλής από της περιοχής Πρεβέζης υφίσταται πάντοτε και δέον να εξασφαλίσητε επί τόπου πρώτας τινας δυνατότητας, ως και την έγκαιρον ενίσχυσιν αυτών, ίνα μη απειληθώσιν επικινδύνως τα νώτα σας προώρως.

Εις περίπτωσιν εχθρικής ενεργείας από Πρεβέζης και καταλήψεως του κόμβου Λούρος - Φιλιππιάς, οπότε η Μεραρχία θα συμπτυχθή προς την κατεύθυνσιν Μετσόβου, δέον να έχη εξασφαλίση αύτη δύναμιν 4-5 ταγμάτων μετά 3-4 πυρ/χιών εν τη Νοτιοανατολική Ηπείρω, ήτις μετά του 39 Συν/τος Ευζώνων θα αναλάβωσι την κάλυψιν της Αιτωλοακαρνανίας(!) από ξηράς και θαλάσσης".

Όταν η 8η Μεραρχία επέμεινε ενάντια σε αυτό το εξωφρενικό σχέδιο της διοίκησης Μεταξά για εγκατάλειψη τμημάτων της χώρας, το ΓΕΣ επανήλθε για άλλη μια φορά με νέα οδηγία στην οποία καλούσε την Μεραρχία να..υποχωρήσει πριν πολεμήσει!

Η οδηγία με αριθμό 101422/422, εκδόθηκε στις 5 Οκτωβρίου 1940 και είναι η τελευταία πριν από την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου, αναφέρει ότι η αποστολή της 8ης Μεραρχίας θα εκπληρωθεί:

"α) Δι' περιορισμένου αγώνος των δυνάμεων προκαλύψεως άνευ φθοράς των. β) Δι' αγώνος επί της τοποθεσίας ΕΛΑΙΑΣ (σ. σ. ελληνοαλβανικά σύνορα) άνευ όμως σημαντικής φθοράς των μέσων της Μεραρχίας και χωρίς να διακυβευθή η εκπλήρωσις της κυρίας αποστολής της (Κάλυψις Δυτ. Μακεδονίας και απόφραξις προς Αιτωλοακαρνανίαν).γ) Δι' αγώνος Νοτίως ΕΛΑΙΑΣ υπό τους αυτούς όρους της μη φθοράς των δυνάμεών της.

Κατά τον αγώνα τούτον η Μεραρχία δεν πρέπει να υπολογίζει επί μεγάλων δυνατοτήτων ταχέων μεταφορών διά ταχυκίνητων μέσων".

Όλα τα ντοκουμέντα περιλαμβάνονται σε επίσημη έκδοση του Γενικού Επιτελείου Στρατού,στον τόμο "Η Ηπειρος Προμαχούσα" που εκδόθηκε το 1982. Συγγραφέας είναι ο αντιστράτηγος Χαρ. Κατσιμήτρος,διοικητής της 8ης Μεραρχίας κατά την κήρυξη και στη διάρκεια του πολέμου.

Οι "υπερπατριώτες" της 4ης Αυγούστου, ο Μεταξάς και το καθεστώς του, είχαν λοιπόν εγκαταλείψει τον λαό ήδη πριν απο την κήρυξη του πολέμου. Η συμμετοχή σε αυτόν δεν ήταν στο όνομα του αλλά στο όνομα ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και συμφερόντων της κυρίαρχης αστικής τάξης.
Όταν η 8η Μεραρχία και το απόσπασμα Δαβάκη-παρά και ενάντια στις εντολές της ηγεσίας-κατάφεραν να κρατήσουν τις θέσεις τους και να αποκρούσουν την Ιταλική επίθεση, το καθεστώς Μεταξά αιφνιδιάστηκε.

Τότε, οι ίδιοι που είχαν επεξεργαστεί αυτά τα ξεπουλημένα σχέδια πριν το πόλεμο, έβγαζαν τώρα πύρινους "πατριωτικούς" λόγους απο την..."Μεγάλη Βρετάνια"και τα άλλα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας. 

Και οι μηχανισμοί τους έκαναν προπαγάνδα (ο μύθος του "ΌΧΙ" του Μεταξά, του "ΑΕΡΑ" κ.α για να καπηλευτούν τον αγώνα των φαντάρων που έδιναν την ζωή τους στο μέτωπο.
Είναι οι ίδιοι, που, λίγους μήνες μετά, θα εγκαταλείψουν όχι απλά την Ήπειρο στους φασίστες (όπως σχεδίαζαν αρχικά) αλλά ολόκληρη τη χώρα, δραπετεύοντας για το Κάιρο η συνεργάστηκαν με τους κατακτητές.

Όπως μόνο ο λαός πολέμησε το 40, έτσι και μόνο ο λαός συνέχισε με την αντίσταση στους κατακτητές. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια απέναντι στους υπερασπιστές της κυρίαρχης τάξης που μιλάνε για το..έπος του 40.

 
Η πείρα του πολέμου του 40 δείχνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία εμπιστοσύνη σε καμία αστική κυβέρνηση της χώρας (και) σε καιρό δείχνει ότι σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας,η μόνη διέξοδος είναι να τσακιστεί κάθε ξένη αστική τάξη ως εισβολέας αλλά και να ηττηθεί και η εγχώρια εκμεταλλευτική αστική τάξη και τα σχέδια της, να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι την κατάκτηση της εξουσίας.