#Απαντήσεις (φωτο) Προς #αυλικούς_ξεφτίλες που λένε ότι οι Αγρότες βγαίνουν στο δρόμο Επετειακά

«Επετειακές» οι αγροτικές κινητοποιήσεις; Δεν νομίζουμε...
Μία πολύ συνοπτική καταγραφή των αγροτικών κινητοποιήσεων τον τελευταίο χρόνο

Πηγή: Eurokinissi

Ο αγώνας των βιοπαλαιστών αγροτών έχει ήδη πάρει μεγαλειώδεις διαστάσεις. Στη Θεσσαλία, στα μπλόκα της Νίκαιας και στον Ε-65, το οργανωμένο αγροτικό κίνημα έχει καταφέρει μέσα σε λίγες μέρες να συγκεντρώσει χιλιάδες τρακτέρ πάνω στις εθνικές οδούς και κάθε μέρα προστίθενται εκατοντάδες τρακτέρια από τα χωριά.

Οι αγροτοκτηνοτρόφοι σε όλη τη χώρα ετοιμάζουν την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Επειδή διάφοροι αυλικοί και «τρόφιμοι» της πλατείας Κολωνακίου τολμάνε να λένε ότι οι αγρότες «επετειακά βγαίνουν στο δρόμο κάθε χρόνο, όποτε δεν έχουν δουλειά» είπαμε να απαντήσουμε κάπως διαφορετικά, μέσα από την ειδησεογραφία του 902.gr τον τελευταίο χρόνο.

Τα ρεπορτάζ ομολογούν ότι τα περί «επετειακών κινητοποιήσεων» είναι ένας μύθος.

Θα αφήσουμε το φωτορεπορτάζ που ακολουθεί να απαντήσει ότι οι αγρότες επειδή ακριβώς «πνίγονται» από την πολιτική κυβερνήσεων - ΕΕ που τους ξεκληρίζει, βρίσκονται στο δρόμο του αγώνα όλο το χρόνο, ειδικά το τελευταίο δίχρονο μετά τις καταστροφικές πλημμύρες αλλά και μες στο κατακαλόκαιρο που μας πέρασε, την περίοδο που έβγαινε στον αφρό το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Παραθέτουμε ενδεικτικά κάποιες κινητοποιήσεις και όχι προφανώς το σύνολο που έχει καταγράψει ως ειδήσεις το 902.gr, που είναι διαθέσιμες εδώ. 

Ξεκινάμε: 

19 Φλεβάρη του 2025 εκατοντάδες τρακτέρ - με πολλά από αυτά να έχουν ξεκινήσει από τη Θεσσαλία - βρίσκονται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης! Και τότε είχαν ρίξει στο κενό την προσπάθεια τρομοκράτησης που επιστράτευσε η κυβέρνηση, όπου μέσω ανακοίνωσης της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης απαγόρευσε το προγραμματισμένο συλλαλητήριο των αγωνιζόμενων αγροτών και κτηνοτρόφων στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.

Δευτέρα 24 Φλεβάρη 2025. Τα τρακτέρ βρίσκονται μέσα στην πλατεία των Γρεβενών. Από τότε ο Ρίζος Μαρούδας, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας και μέλος της Πανελλαδικής Επιτροπής Μπλόκων έλεγε «Δώσαμε και δίνουμε έναν μεγάλο αγώνα και με τη μορφή των μπλόκων και με τη μορφή των συλλαλητηρίων, γιατί θέλουμε την επιβίωση μας, γιατί τα αιτήματα μας είναι δίκαια και δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας. (…) Παράγουμε τα πιο ποιοτικά προϊόντα, δεν μας αφήνουν όμως να παράγουμε, δεν μας αφήνουν να ζήσουμε (...) ο αγώνας θα συνεχιστεί (...) για να μην γίνουμε σύγχρονοι κολίγοι, θα συνεχιστεί με τοπικές δραστηριότητες και κινητοποιήσεις».

11 Απρίλη 2025. Τα τρακτέρ στην κεντρική πλατεία της Λάρισας και οι αγρότες μαζί μα τους εργαζόμενους της πόλης. Εξέφραζαν την οργή τους και διεκδικούσαν στις πολύ δύσκολες συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί με παγετό που είχε προκαλέσει ολοσχερή καταστροφή σε δενδρώδεις καλλιέργειες και αμπελοκαλλιέργειες.

27 Μάη 2025. Τα τρακτέρ στην Αγιά της Λάρισας γιατί τα προϊόντα της περιοχής και γενικότερα του νομού Λάρισας ήταν εκτός των αποζημιώσεων του «μέτρου 23», δηλαδή το πακέτο ενισχύσεων που δίνεται σε αγρότες που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές.

24 Ιούνη 2025. Συμβολικό μπλόκο στον κόμβο του Ριζομύλου. Από τότε οι αγρότες τόνιζαν πως η ανεξέλεγκτη εξάπλωση της ευλογιάς έρχεται να προστεθεί στις ήδη σοβαρές απώλειες από τις πρόσφατες πλημμύρες, προκαλώντας καταστροφή χωρίς επιστροφή αφού χιλιάδες ζώα οδηγούνται σε θανάτωση λόγω ασθένειας

Πηγή: Eurokinissi

14 Ιούλη 2025. Με δεκάδες τρακτέρ και αγροτικά μηχανήματα κατέφθασαν οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι του νομού Λάρισας στην κεντρική πλατεία της πόλης, σηκώνοντάς την «στο πόδι». Η κινητοποίηση - η οποία, μάλιστα, είχε γίνει στην μέση της καλλιεργητικής περιόδου και του καλοκαιριού - εξέφρασαν αγωνιστικά την οργή τους για το φαγοπότι εκατομμυρίων ευρώ που στήθηκε στις πλάτες τους ως αποτέλεσμα της ΚΑΠ της ΕΕ, αλλά και για τα οξυμένα προβλήματα που γεννά η ίδια πολιτική και τους φέρνει στα όρια της επιβίωσης.

18 Ιούλη 2025. Οι αγρότες της Καρδίτσας βγαίνουν στον Ε-65. «Δεν θα πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα των κυβερνήσεων και της ΕΕ» διαμήνυαν από τότε. 

28 Ιούλη. Την πόλη των Τρικάλων είχαν ξεσηκώσει και τότε οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι του νομού Τρικάλων, με μηχανοκίνητη πορεία δεκάδων τρακτέρ. Μετά την κινητοποίηση μέσα στην πόλη οι αγρότες είχαν αποκλείσει συμβολικά τον κόμβο στο Μεγαλοχώρι.

29 Ιούλη. Οργισμένοι με την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης -ΕΕ που οξύνει τα προβλήματα τους και τους φέρνει στα όρια της επιβίωσης, οι αγρότες του πρώην δήμου Πλατυκάμπου Λάρισας είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμα της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας και του τοπικού αγροτικού συλλόγου και είχαν διαδηλώσει δυναμικά με δεκάδες τρακτέρ στον κόμβο του Ελευθερίου.

18 Σεπτέμβρη. Οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι στην Θεσσαλία έστησαν στον κόμβο του Ε-65, στην Καρδίτσα, ύστερα από το κοινό κάλεσμα των Ομοσπονδιών των Αγροτικών Συλλόγων.

7 Οκτώβρη. Καταστολή, χημικά και βία επιστράτευσε η κυβέρνηση απέναντι στους βιοπαλαιστές αγρότες, κτηνοτρόφους και μελισσοκόμους της Βοιωτίας, οι οποίοι δυναμικά και με αποφασιστικότητα, έσπασαν τα μπλόκα της Αστυνομίας και κατάφεραν να επιβάλλουν την παρουσία τους στην κυβερνητική «φιέστα» στο Διοικητήριο της Λιβαδειάς και να ακουστούν δυνατά τα αιτήματα επιβίωσης τους.

Αυτά ενδεικτικά. Απλά ως επιβεβαίωση του συνθήματος «Τώρα με τα πόδια, μετά με τα τρακτέρ, αν δεν δικαιωθούμε θα γίνει Κιλελέρ»! Οι αγρότες τα έλεγαν... 

Γιώτα Αντωνίου
1 ώρ. ·

Ο Μπάρκας ζήλεψε τη δόξα του Πέτρου Παππά και βάζει κι αυτός υποψηφιότητα για τη ΝΔ! Καταδικάζει τα μπλόκα, παίρνοντας γραμμή από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και τον Πορτοσάλτε!
Έχει βάλει μπροστά τις μηχανές για συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ... #ΞΕΦΤΙΛΕΣ

Σαν σήμερα, το 1955, στις (ΗΠΑ) η Ρόζα Παρκς, Αρνείται να Παραδώσει το κάθισμά της και Συλλαμβάνεται..,

 

Από Ελενη Μαρκακη
1 ώρ. ·

Σαν σήμερα, το 1955, στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα (ΗΠΑ) μια αφροαμερικανή,

 η Ρόζα Παρκς, αρνείται να παραδώσει το κάθισμά της στο λεωφορείο σε έναν λευκό και συλλαμβάνεται, γινομένη σύμβολο του αγώνα κατά των φυλετικών διαχωρισμών στις ΗΠΑ.
Το βράδυ της 1ης Δεκεμβρη του 1955, η 42χρονη τότε μοδίστρα από το Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα, γύριζε όπως συνήθως με το λεωφορείο από την δουλειά και έκατσε σε μία από τις λιγοστές θέσεις που προορίζονταν για τους έγχρωμους επιβάτες.

Σύμφωνα με το νόμο για το φυλετικό διαχωρισμό, που κυριαρχούσε στην Αμερική μέχρι το 1956, οι θέσεις των έγχρωμων επιβατών βρίσκονταν στο πίσω μέρος του λεωφορείου και χωρίζονταν από εκείνες των λευκών με μια κενή σειρά.

Όταν το λεωφορείο γέμισε εκείνη την μέρα και τέσσερις λευκοί επιβάτες έμειναν όρθιοι, ο οδηγός απαίτησε από τους έγχρωμους επιβάτες να παραχωρήσουν την θέση τους. 

Η Παρκς, εκείνη την μέρα πήρε μία απόφαση που θα άλλαζε την ιστορία.
Δεν σηκώθηκε. 

Τότε ο οδηγός, κάλεσε τις αρχές και η Παρκς κατέβηκε απ’ το λεωφορείο βίαια, με τη συνοδεία δύο αστυνομικών. Οδηγήθηκε στο κρατητήριο για παραβίαση των νόμων περί φυλετικού διαχωρισμού, αλλά αφέθηκε ελεύθερη την επόμενη μέρα, αφού ο φίλος της, Έντγκαρ Νίξον, πλήρωσε την εγγύηση.
Τέσσερις μέρες μετά, στις 5 Δεκεμβρη, έγινε η δίκη της Παρκς, όπου κρίθηκε ένοχη και της επιβλήθηκε πρόστιμο 14 δολαρίων. Τότε η Παρκς έκανε έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α.
Την ίδια μέρα, όλοι οι Αφροαμερικάνοι του Μοντγκόμερι, αποφάσισαν να μποϊκοτάρουν τα λεωφορεία. Αν και έβρεχε, κανένας μαύρος δεν ανέβηκε σε λεωφορείο. 

Μερικοί χρειάστηκαν να περπατήσουν μέχρι και 32 χιλιόμετρα, αλλά σύσσωμη η Αφροαμερικάνικη κοινότητα αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο μέσο μεταφοράς.
Εκείνο το απόγευμα, ο Μάρτν Λούθηρ Κινγκ έβγαλε ένα απ’ τους πρώτους λόγους του, που θα τον έκαναν μία απ’ τις πιο ηρωικές φιγούρες της ιστορίας. 

Είπε: «Έρχεται κάποια στιγμή, που οι άνθρωποι κουράζονται. Είμαστε εδώ αυτό το απόγευμα για να πούμε σε όλους αυτούς, που μας κακομεταχειρίζονται τόσο καιρό, ότι έχουμε κουραστεί. Έχουμε κουραστεί από τον διαχωρισμό, την ταπείνωση, τον ξυλοδαρμό της καταπίεσης»
Ο καιρός περνούσε, αλλά το μποϊκοτάζ δεν σταμάτησε. 

Για την ακρίβεια κράτησε 381 μέρες. Το σύστημα μεταφορών γονάτισε οικονομικά.

 Τα έσοδα των λεωφορείων είχαν μειωθεί τόσο, που αναγκάστηκαν να κοπούν πολλά δρομολόγια και να αυξηθεί η τιμή του εισιτηρίου, από δέκα στα δεκαπέντε σεντς. Οι μαύροι δέχονταν συνεχώς επιθέσεις. Απειλητικά τηλεφωνήματα, βανδαλισμοί στα σπίτια τους, πρόστιμα για ανύπαρκτες παραβιάσεις. Διατήρησαν όμως την ψυχραιμία τους και δεν ανταπέδωσαν.
Στις 13 Νοεμβρη του 1956, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι νόμοι φυλετικού διαχωρισμού στο Μοντγκόμερι ήταν αντισυνταγματικοί.
Την επόμενη μέρα, η Ρόζα Παρκς μαζί με τον Έντγκαρ Νίξον και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ επιβιβάστηκαν σε ένα λεωφορείο. 

Η Παρκς προχώρησε αγέρωχη και έκατσε στην πρώτη θέση. Σχεδόν δίπλα στον οδηγό. Κανείς δεν την κατέβασε. Στην αυτοβιογραφία της έγραψε: «Όλοι λένε ότι δεν άφησα τη θέση μου, επειδή ήμουν κουρασμένη, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν ήμουν κουρασμένη σωματικά (…) είχα κουραστεί να υποχωρώ...»
Πέρασαν χρόνια από τότε... Και μόλις στις 2 Ιουλη του 1964 υπογράφηκε νόμος με τον οποίο απαγορεύονται οι φυλετικές διακρίσεις σε δημόσιους χώρους, στις ΗΠΑ...