Βαγγέλης Αντωνίου
2 ώρ. ·
Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους:Ο Ζόχραν Μαμντάνι, νεοεκλεγείς Δήμαρχος Νέας Υόρκης, ανήκει στο DSA (Δημοκράτες Σοσιαλιστές Αμερικής).
Ένα πολιτικό μόρφωμα-μέτωπο, το οποίο εκτείνεται από τ' "αριστερά", λίγο "αριστερότερα" δηλαδή του Μπέρνι Σάντερς, του κολλητού του Γιάνη μ΄ ένα ν, ως τους "μετριοπαθείς σοσιαλιστές", που όταν μιλάνε για "σοσιαλισμό" αναφέρονται στη Δανία και τη Σουηδία.
Στους οποίους "μετριοπαθείς" συγκαταλέγεται και ο Μαμντάνι, όπως και η Οκάσιο-Κορτέζ, αλήθεια την ξεχάσατε; κι εκείνο που τους χαρακτηρίζει είναι ότι δεν θέλουν επ' ουδενί να τα χαλάσουν με το Κόμμα των Δημοκρατικών.
Ο ίδιος ο Μαμντάνι κατέβηκε στη Ν. Υόρκη ως υποψήφιος του Κόμματος των Δημοκρατικών, μ' ένα πρόγραμμα που, ενώ σε "ριζοσπαστισμό" δεν συγκρίνεται με παλαιότερα προγράμματα ακόμη κι αυτής της ψοφοδεούς σοσιαλδημοκρατίας των ΗΠΑ, σήμερα, βεβαίως, με την κρίση του αμερικάνικου καπιταλισμού, την επιθετικότητα της αστικής τάξης και τον αρνητικό ταξικό συσχετισμό στις ΗΠΑ και όχι μόνο, η υπόσχεση για ανακούφιση από τα ενοίκια, για παιδικούς σταθμούς και δημοτικά παντοπωλεία μπορεί να φαντάζει έως και εξαιρετικά "ριζοσπαστική".
Αυτός είναι ο Μαμντάνι.
Το αν επενδύονται πάνω του προσδοκίες των λαϊκών στρωμάτων, που τον ψήφισαν μάλιστα παρά τον υστερικό αντικομμουνισμό που εξαπολύθηκε, είναι μια άλλη συζήτηση.
Που μπορεί και να δείχνει ότι είναι υπαρκτή μεν η δυνατότητα ριζοσπαστικοποίησης, ανύπαρκτη δε η πιθανότητα αυτή να βρει έκφραση σε σχήματα μη χειραφετημένα τουλάχιστον από το αστικό πολιτικό σύστημα, βασικός πυλώνας του οποίου στις ΗΠΑ είναι οι Δημοκρατικοί.
Ή του "δημοκρατικού σοσιαλισμού", στον οποίο ομνύουν, για να μην ξεχνιόμαστε, ουκ ολίγοι και στην χώρα μας - ορισμένοι μάλιστα, αφού τον "διακόνησαν" και τον ξεπάτωσαν για τα καλά, σήμερα ξανοίγονται στα πέλαγα του "δημοκρατικού καπιταλισμού".
Αν έχουν έτσι τα πράγματα, που έτσι έχουν δηλαδή και δεν χωράει καμιά συζήτηση επ' αυτού, είναι να απορεί κανείς με εκείνους, ορισμένοι εκ των οποίων μάλιστα έχουν και μια κάποια ηλικία, εμπειρία έως και βαριά "θητεία" στα "κινήματα", στην "αριστερά" και πάει λέγοντας, που δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον ενθουσιώδη πανηγυρισμό τους κάθε φορά που αναδεικνύεται κάποιος σαν τον Μαμντάνι, για να διαψεύσει στη συνέχεια τις όποιες προσδοκίες ή στην καλύτερη περίπτωση να ξεχαστεί με τον καιρό, μέχρι να ξεφυτρώσει κάποιο άλλο φιντάνι της ίδιας συνομοταξίας που θα τους βγάλει πάλι "στα κάγκελα".
Αλήθεια ρε παιδιά, δεν βαρεθήκατε τόσα χρόνια να υπηρετείτε το ίδιο κι απαράλλαχτο πολιτικό σχέδιο, για να πηγαίνετε, με μαθηματική ακρίβεια, κάθε μα κάθε φορά στον κουβά;
Ήμαρτον...
Α ρε να είχαμε κι εμείς εδώ έναν Μαμντάνι.
Έναν δήμαρχο να έχει πετάξει έξω τους εργολάβους και τα κοράκια με τις προμήθειες κι ο ίδιος ο Δήμος να είναι αυτάρκης κι αυτόνομος στις υπηρεσίες των λαϊκών αναγκών.
Έναν δήμαρχο να πετάει στα μούτρα τις τάχα μου δήθεν δωρεές από πολυεθνικές για τα καμένα και να μην κάνει τον τόπο του ζητιάνο για να γίνεται το ντεκόρ σε κρυφές διαφημιστικές καμπάνιες.
Έναν δήμαρχο να κατεβάζει τις ταμπέλες με τις διαφημίσεις για τράπεζες από τα σχολεία μας και να ζητά η παιδεία να είναι δωρεάν, για όλους, χωρίς χορηγούς και διαφημίσεις.
Έναν δήμαρχο να στέκεται μπροστά ασπίδα στις μεγάλες καταστροφές του τόπου του να πηγαίνει κόντρα στο κράτος και στην αναλγησία του, αντί να γλείφει τις κυβερνήσεις και να συγκαλύπτει τα εγκλήματά τους για πολιτικές καριέρες κι επιδοτησούλες.
Έναν δήμαρχο που θα φροντίζει οι φοιτητές, οι άνεργοι, οι πιο ευάλωτοι να έχουν δωρεάν εισιτήριο και να χρησιμοποιούν ελεύθερα τα ΜΜΜ.
Έναν δήμαρχο που θα προστατεύει τις θέσεις εργασίας, που θα έχει κοινωνικά παντοπωλεία, ιατρεία, φαρμακεία, οδοντιατρεία, που δε θα αφήσει κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη, κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα.
Έναν δήμαρχο να φροντίζει να έχει καταφύγιο για τις κακοποιημένες γυναίκες και χώρους φιλοξενίας για τους αστέγους, ώστε όλοι οι δημότες του να έχουν τουλάχιστον ένα πιάτο φαί κι ένα τούβλο πάνω από το κεφάλι τους.
Έναν δήμαρχο να εκμηδενίσει τα δημοτικά τέλη στους αδύναμους και να πρωταγωνιστεί σε όλους τις κοινωνικούς αγώνες, να χρησιμοποιεί το αξίωμά του για να θωρακίζει τη λαϊκή αντίδραση και τη συμμετοχή στην κινηματική δράση.
«Αλλά που να ξέρει η εδώ Αριστερά από αυτά, πού να βρούμε τέτοιους δημάρχους, εδώ μόνο θεωρία και μιζέρια, εδώ μόνο παρελθοντολαγνεία και σηκωμένο δάκτυλο, ελιτισμός κι αδιαφορία. Για όλα φταίει η Αριστερά. Ακολουθήστε το παράδειγμα των Αμερικάνων να ξυπνήσετε να γίνετε άνθρωποι.»
Θα μου πεις όταν η λέξη «κομμουνιστική» μπροστά από το Αριστερά σου προκαλεί αλλεργίες δε μπορεί να φτάσει η ματιά σου μέχρι τα πεπραγμένα της Πάτρας και χρειάζεσαι τα υποσχόμενα της Νέας Υόρκης.
Τα έχουν αυτά οι αλλεργίες.
Έναν δήμαρχο να κατεβάζει τις ταμπέλες με τις διαφημίσεις για τράπεζες από τα σχολεία μας και να ζητά η παιδεία να είναι δωρεάν, για όλους, χωρίς χορηγούς και διαφημίσεις.
Έναν δήμαρχο να στέκεται μπροστά ασπίδα στις μεγάλες καταστροφές του τόπου του να πηγαίνει κόντρα στο κράτος και στην αναλγησία του, αντί να γλείφει τις κυβερνήσεις και να συγκαλύπτει τα εγκλήματά τους για πολιτικές καριέρες κι επιδοτησούλες.
Έναν δήμαρχο που θα φροντίζει οι φοιτητές, οι άνεργοι, οι πιο ευάλωτοι να έχουν δωρεάν εισιτήριο και να χρησιμοποιούν ελεύθερα τα ΜΜΜ.
Έναν δήμαρχο που θα προστατεύει τις θέσεις εργασίας, που θα έχει κοινωνικά παντοπωλεία, ιατρεία, φαρμακεία, οδοντιατρεία, που δε θα αφήσει κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη, κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα.
Έναν δήμαρχο να φροντίζει να έχει καταφύγιο για τις κακοποιημένες γυναίκες και χώρους φιλοξενίας για τους αστέγους, ώστε όλοι οι δημότες του να έχουν τουλάχιστον ένα πιάτο φαί κι ένα τούβλο πάνω από το κεφάλι τους.
Έναν δήμαρχο να εκμηδενίσει τα δημοτικά τέλη στους αδύναμους και να πρωταγωνιστεί σε όλους τις κοινωνικούς αγώνες, να χρησιμοποιεί το αξίωμά του για να θωρακίζει τη λαϊκή αντίδραση και τη συμμετοχή στην κινηματική δράση.
«Αλλά που να ξέρει η εδώ Αριστερά από αυτά, πού να βρούμε τέτοιους δημάρχους, εδώ μόνο θεωρία και μιζέρια, εδώ μόνο παρελθοντολαγνεία και σηκωμένο δάκτυλο, ελιτισμός κι αδιαφορία. Για όλα φταίει η Αριστερά. Ακολουθήστε το παράδειγμα των Αμερικάνων να ξυπνήσετε να γίνετε άνθρωποι.»
Θα μου πεις όταν η λέξη «κομμουνιστική» μπροστά από το Αριστερά σου προκαλεί αλλεργίες δε μπορεί να φτάσει η ματιά σου μέχρι τα πεπραγμένα της Πάτρας και χρειάζεσαι τα υποσχόμενα της Νέας Υόρκης.
Τα έχουν αυτά οι αλλεργίες.