“Σας ζητώ να δώσετε τα καπέλα σας, για να μην χρειαστεί να σας πάρουν τα κεφάλια σας”

Manos Saridakis
4 ώρ. ·

Ο Λευκός Οίκος, η βιτρίνα της Αμερικανικής Κυβέρνησης, το μέρος από όπου ελέγχονται όχι μόνο οι ΗΠΑ αλλά και μεγάλα τμήματα του πλανήτη, είναι παραδοσιακά σημείο όχι απλά διαδηλώσεων, αλλά και το σημείο που μπορεί ο οποιοσδήποτε να στήσει στην κυριολεξία το “τσαντήρι” του και να διαμαρτυρηθεί για ό,τι θέλει.

 Όποιος έχει πάει μπορεί να το επιβεβαιώσει, ότι σε σχεδόν μόνιμη βάση υπάρχει πάντα κάποιος απέξω που κάνει κάποια διαμαρτυρία. 

Και προσέξτε, δεν μιλάμε μόνο για μεγάλα κοινωνικά θέματα που έχουν οδηγήσει σε μαζικά κινήματα. Μπορεί πχ να πάει εκεί ο John από το Μιζούρι, να στήσει τη σκηνή του, και να διαμαρτύρεται γιατί το φορτηγό του Δήμου τού πάτησε τα λουλούδια του κήπου του. Και η Κυβέρνηση των ΗΠΑ όλα αυτά τα επιτρέπει.

Μου κάνει τεράστια εντύπωση η παραδοσιακή τάση των ηπειρωτικών Ευρωπαϊκών Κυβερνήσεων προς αντι-δημοκρατικές και αντι-συνταγματικές αποφάσεις και πρακτικές, σε αντίθεση με τους Αγγλοσάξονες (υπάρχει βέβαια ολόκληρη βιβλιογραφία πάνω σε αυτό). Δηλαδή ολόκληρος Τραμπ δεν ενοχλείται από τα αντίσκηνα έξω από το οβάλ γραφείο του, και ενοχλείται ο Μητσοτάκης από τα 57 κεράκια;

 
Μια από τις αιτίες που αναδεικνύει η βιβλιογραφία είναι ότι αυτή η πρακτική στις ΗΠΑ λειτουργεί ως κοινωνική βαλβίδα εκτόνωσης.

 Το να επιτρέπεις ως Κυβέρνηση τη διαμαρτυρία δίνει την αίσθηση στους πολίτες ότι κάτι μπορούν να κάνουν. Ακόμα και αν δεν καταφέρνουν τίποτα (και προφανώς δεν καταφέρνουν τίποτα με τέτοιες διαμαρτυρίες) έχουν εκτονωθεί. Αν όμως βλακωδώς απαγορεύσεις και αυτήν ακόμα την πιο ειρηνική και ανέξοδη διαμαρτυρία, τότε νομοτελειακά σπρώχνεις τους πολίτες προς ριζοσπαστικές κινήσεις.
ΥΓ: Στη δεκαετία του ‘30, ως απάντηση στην οικονομική κρίση, μακράν οι περισσότερες ηπειρωτικές ευρωπαϊκές χώρες κατέφυγαν στη Δικτατορία. Αντίθετα στις ΗΠΑ κατέφυγαν στο New Deal, σε γιγάντωση των κοινωνικών παροχών και σε ενίσχυση της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Γιατί όπως έλεγε και ο Πρόεδρος Ρούσβελτ προς τους Βιομήχανους “Σας ζητώ να δώσετε τα καπέλα σας, για να μην χρειαστεί να σας πάρουν τα κεφάλια σας”. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απαγορεύει ακόμα και αυτήν την μηδαμινή και ανέξοδη διαμαρτυρία, αυτήν την βαλβίδα εκτόνωσης έξω από τη Βουλή. Αργά η γρήγορα θα καταλάβει γιατί αυτό είναι τεράστια κουταμάρα.
                            

                                   **********************************

Γιώργος Μαργαρίτης
5 ώρ. ·

Καθημερινά της Καθημερινής 

Η ναυαρχίδα του τύπου της αστικής τάξης κυκλοφόρησε στις 26 Οκτωβρίου με κύριο άρθρο αφιερωμένο στο μνημείο του Αγνώστου - "Απέναντι στο μνημείο" το τιτλοφορούσε.

Αφού ανέφερε ονόματα μαχών έφθανε στο συμπέρασμα: "Οι απειλές και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις και εθνική συνεννόηση. Όταν αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε καν για το Εθνικό μας Μνημείο, θα πρέπει να ανησυχούμε βαθιά".

Ωραία!
Στο εθνικό μας μνημείο όμως η Αντίσταση δεν υπάρχει. "Κρήτη, Ελ Αλαμέϊν, Ρίμινι" είναι οι αναφορές για την περίοδο της Κατοχής.
-. Κρήτη όπου ο Λαός της ξεσηκώθηκε μόνος του να υπερασπίσει το νησί του. Βασιλιάς και αστική κυβέρνηση (με τραπεζίτες επικεφαλής) μόλις άρχισε η μάχη, απλά δραπέτευσαν....

-. Ελ Αλαμέϊν όπου οι Έλληνες φαντάροι "ανοιξαν" τα ναρκοπέδια να περάσουν τα άρματα. Σε ανταμοιβή μερικούς μήνες αργότερα τους έκλεισαν στα "σύρματα" στη Μέση Ανατολή, όπως τους αιχμαλώτους του εχθρού.

-. Ρίμινι όπου ο Τσώρτσιλ παρήγγειλε προσωπικά να "ματωθεί" (to be blooded) η Ορεινή Ταξιαρχία, έτσι ώστε να μεταφερθεί με δάφνες ήρωα στην Ελλάδα για να πολεμήσει τον ελληνικό λαό.

Αυτά. Και ΜΟΝΟ αυτά.

Η Αμφιλοχία δεν αναφέρεται, η Άμφισσα δεν αναφέρεται, ο Φαρδύκαμπος δε αναφέρεται, η Χώρα Μεσσηνίας δεν αναφέρεται, οι Καρούτες δεν αναφέρονται, το 51 δεν αναφέρεται, οι αμέτρητες μάχες του ΕΛΑΣ δεν αναφέρονται.

Και όμως ο ΕΛΑΣ μάτωσε πολύ περισσότερο τον κατακτητή από ότι όλες οι δυνάμεις "του εξωτερικού". 

Και είχε χιλιάδες νεκρούς στις γραμμές του πολεμώντας για μια Ελεύθερη Ελλάδα.

Οι 116 νεκροί της μάχης του Ρίμινι βρήκαν την θέση τους στον Άγνωστο.
Οι χιλιάδες νεκροί στις γραμμές του ΕΛΑΣ απουσιάζουν.

 
Για ποια ενότητα μας μιλά η Καθημερινή; 

Πώς την καταλαβαίνει η αστική μας τάξη την ενότητα;
Όταν σκοτώνονται Έλληνες φαντάροι για συμφέροντα ξένων - όλα καλά.
Όταν σκοτώνονται πολεμώντας κατακτητές της πατρίδας δεν θέλει να τους ξέρει.
Για αυτούς ενότητα είναι συνώνυμο της υποταγής.
Ε λοιπόν, τέτοια ενότητα δεν αξίζει στον λαό μας!
Για να το πω ωμά: βάλτε την εκεί που ξέρετε........








Αιτήματα φιλίας







Γενέθλια




Επαφές
























Συνομιλίες κοινότητας



Ομαδικές συνομιλίες