ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΑΠΕΡΙΨΑΝ ΦΑΡΜΑΚΗΣ - ΦΩΤΗΛΑΣ

Κώστας Πελετίδης - Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Πατρέων
11 ώρ. ·

ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ ΔΙΕΘΝΩΣ!

Ο Δήμος Πατρέων και ο Καρναβαλικός Οργανισμός δίνουν κάθε χρόνο το μέγιστο των δυνάμεων τους για να λειτουργήσουν το Καρναβάλι της πόλης μας, δίνουν πόρους δυσανάλογα υψηλούς με βάση την οικονομική του δυνατότητα, προκειμένου να το καταστήσουν σημείο αναφοράς για την πόλη μας, το σύνολο της χώρας μας.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, κατέθεσε την παρακάτω πρόταση στον Υφυπουργό Πολιτισμού κ. Ιάσωνα Φωτήλα και στον Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας κ. Νεκτάριο Φαρμάκη, η οποία δεν έγινε αποδεκτή.
Εκτίμησή μας είναι ότι εάν θέλουμε Καρναβάλι σε άλλο επίπεδο πρέπει η πρόταση αυτή να γίνει αποδεκτή και να υλοποιηθεί από την ερχόμενη χρονιά.
Στον πυρήνα του θεσμού βρίσκεται το Καρναβαλικό Εργαστήριο, η μοναδική δημόσια δομή στην Ελλάδα που παράγει ογκώδεις καρναβαλικές κατασκευές μοναδικής τεχνοτροπίας, συνδυάζοντας παραδοσιακές μεθόδους με σύγχρονες τεχνολογίες. 

Παρά την έλλειψη επαρκούς προσωπικού, λειτουργεί ως σύγχρονη μονάδα παραγωγής, δημιουργώντας εμβληματικά άρματα (βασιλιάς Καρνάβαλος, βασίλισσα, σατιρικά άρματα), διακοσμητικά στοιχεία και εγκαταστάσεις για όλες τις μεγάλες εκδηλώσεις της πόλης καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. 

Επιπλέον, λειτουργεί ως φορέας εξωστρέφειας, παρέχοντας προς πώληση ή ενοικίαση καρναβαλικά στοιχεία σε δήμους, πολιτιστικούς φορείς και ιδιώτες σε όλη τη χώρα.

Το Καρναβαλικό Εργαστήριο αποτελεί την «ψυχή» του προγράμματος “Κόμβος Εκπαίδευσης για τον Πολιτισμό και τη Δημιουργική Βιομηχανία”, το οποίο χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης και αναμένεται να ολοκληρωθεί έως τα τέλη του 2025.
Εκεί φιλοξενούνται εκπαιδευτικά προγράμματα - σεμινάρια, που παρέχουν θεωρητική και πρακτική κατάρτιση σε τεχνικές παραδοσιακής και σύγχρονης καρναβαλικής τέχνης.
Οι εκπαιδευόμενοι, υπό την καθοδήγηση επιμορφωτών, αποκτούν δεξιότητες σχετικές με:
• Τεχνικές γλυπτικής και χειροτεχνίας σε υπερμεγέθεις καρναβαλικές κατασκευές
• Ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών σε παραδοσιακές μεθόδους χειροτεχνίας
Με απόλυτο σεβασμό στην παράδοση και την αυθεντικότητα του Πατρινού Καρναβαλιού, στόχος μας είναι να διευρύνουμε τον χαρακτήρα και να εμπλουτίσουμε τις δυνατότητες του Καρναβαλικού Εργαστηρίου, επιδιώκοντας τη σύνδεση της παράδοσης με τη σύγχρονη, προωθημένη τεχνολογία. Επιδίωξή μας είναι να αξιοποιήσουμε τα οφέλη της τεχνικής προόδου, οδηγώντας την Πάτρα στην πρωτοπορία των καρναβαλικών κατασκευών διεθνώς. 

Ο συνδυασμός τέχνης, παράδοσης και επιστήμης θα οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα πολύ πιο εντυπωσιακό, καλλιτεχνικά και αισθητικά, το οποίο θα το απολαμβάνουν και θα το θαυμάζουν οι δημιουργοί, οι Πατρινοί και οι επισκέπτες, προβάλλοντας έτσι την Πάτρα στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Στην προσπάθειά μας αυτή να «ζωντανέψουμε» το μέγεθος των δημιουργιών-κατασκευών με εντυπωσιακές κινήσεις, αξιοποιώντας τους νόμους των επιστημών, προσανατολιζόμαστε στην επιστημονική υποστήριξη και τεχνογνωσία του Πανεπιστημίου Πατρών, μέσω τμημάτων όπως των Μηχανολόγων, των Ηλεκτρολόγων και της Ρομποτικής.

Ενδεικτικά παραθέτουμε έναν κορμό βασικών στοιχείων, απαραίτητων για την κατασκευή των καρναβαλικών αρμάτων, όπως την έχουμε συλλάβει: ένας συνδυασμός καλλιτεχνικής δημιουργικότητας, μηχανικής και τεχνολογίας.
Α. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
• Ηλεκτροκινητήρες ή υδραυλικά συστήματα ενεργοποίησης για την κίνηση του άρματος και των επιμέρους κινητών τμημάτων της δομής.
• Φωτιστικά συστήματα LED υψηλής απόδοσης και εξοπλισμός σκηνιακού φωτισμού για τη δημιουργία δυναμικών οπτικών εφέ κατά τη διάρκεια της παρέλασης.
• Ήχος υψηλής πιστότητας, περιλαμβάνοντας συστήματα ηχείων για αναπαραγωγή μουσικής και ειδικών ηχητικών εφέ.
• Τηλεχειριστήρια και ασύρματα πρωτόκολλα ελέγχου για ακριβή διαχείριση της κίνησης και συγχρονισμό των μηχανισμών.
Β. ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ
• Καλλιτέχνες και σχεδιαστές υπεύθυνοι για το σκάλισμα φελιζόλ, το χάρτωμα, τον χρωματισμό και την αδιαβροχοποίηση των επιφανειών.
• Τεχνίτες ειδικευμένοι στη μεταλλοκατασκευή και ξυλουργική για τη δομική υποστήριξη της βάσης του άρματος.
• Μηχανολόγοι μηχανικοί για τη μελέτη και κατασκευή των συστημάτων κίνησης, συμπεριλαμβανομένης της ανάλυσης φορτίων και της επιλογής κινητήρων.
• Ειδικοί στα οπτικοακουστικά εφέ, συμπεριλαμβανομένων συστημάτων καπνού και πυροτεχνημάτων.
Γ. ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
• Τρακτέρ, προσαρμοσμένο και διακοσμημένο σύμφωνα με τις προδιαγραφές του θεματικού σχεδιασμού του κάθε άρματος.
• Πλαίσιο πλατφόρμας κατασκευασμένο από ξύλο, μέταλλο ή συνθετικά υλικά με πιστοποιημένη αντοχή και σταθερότητα.
• Διακοσμητικά υλικά όπως φελιζόλ, χαρτί, ειδικά υφάσματα, βαφές και συγκολλητικά προϊόντα.
• Ηλεκτρολογικός εξοπλισμός, συμπεριλαμβανομένων γεννητριών με κατάλληλη ισχύ, καλωδιώσεων, φωτιστικών σωμάτων LED, συστημάτων ηχείων και μπαταριών υψηλής χωρητικότητας.
• Μηχανοκίνητα συστήματα (μοτέρ, γρανάζια, ατέρμονες κοχλίες κ.ά.) κατάλληλα επιλεγμένα για τη βέλτιστη λειτουργία και αντοχή.
Δ. ΦΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥ
• Αναλυτική μελέτη και σχεδιασμός του άρματος και των μηχανικών του συστημάτων, βάσει προδιαγραφών λειτουργικότητας και ασφάλειας.
• Κατασκευή και επιτόπια εγκατάσταση των μηχανισμών κίνησης, με έμφαση στη ρύθμιση και τον συγχρονισμό.
• Διακόσμηση και τοποθέτηση όλων των οπτικών και διακοσμητικών στοιχείων σύμφωνα με τις καλλιτεχνικές απαιτήσεις.
• Διεξαγωγή εκτενών δοκιμών ασφαλείας και λειτουργικότητας για τη διασφάλιση της συνολικής αξιοπιστίας της κατασκευής.

Παράλληλα, η επανάχρηση του χαρτιού από τους δημιουργούς της καρναβαλικής τέχνης ατενίζει το μέλλον με ακόμα πιο δημιουργικούς και εκφραστικούς δρόμους, βασισμένους στον σεβασμό προς το περιβάλλον. Πέραν του φελιζόλ, η πλειοψηφία των υλικών προέρχεται από επανάχρηση: χαρτί εφημερίδων, κόλλα, αλεύρι και νερό αποτελούν τη βάση της καρναβαλικής δημιουργίας. Το Πατρινό Καρναβάλι, πλήρως προσαρμοσμένο στον εφήμερο χαρακτήρα του, υπηρετεί ταυτόχρονα τη βιωσιμότητα.

Μια τέτοιου είδους κατεύθυνση στον τομέα των καρναβαλικών κατασκευών χτίζει το μέλλον, εγκαινιάζει μια νέα εποχή και δημιουργεί μια «σχολή» που θα προετοιμάζει επαγγελματίες και θα θεμελιώνει μια νέα παράδοση. 

Ο συνδυασμός καλλιτεχνικής δημιουργικότητας, τεχνολογίας και ομαδικής εργασίας όλων των συντελεστών, σε όλα τα στάδια παραγωγής, θα οδηγήσει στην παρουσίαση εντυπωσιακών καρναβαλικών αρμάτων.

Ωστόσο, για την υλοποίηση των παραπάνω απαιτούνται ως αναγκαίες προϋποθέσεις: οργάνωση, ανθρώπινο δυναμικό, εξειδικευμένοι τεχνίτες, κατάλληλες υποδομές και επαρκής χρηματοδότηση που ξεπερνά τις οικονομικές δυνατότητες του Δήμου, προκειμένου το εγχείρημα να καταστεί βιώσιμο.
Το ύψος της χρηματοδότησης που αιτούμαστε ανέρχεται στο ποσό των 350.000 ευρώ. Το ποσό αυτό προκύπτει κυρίως από την κοστολόγηση δέκα (10) θεματικών αρμάτων. Κάθε άρμα κοστολογείται σε περίπου 35.000 ευρώ, με βάση τις σύγχρονες απαιτήσεις και τις τεχνολογικές προσθήκες όπως αυτές περιγράφηκαν παραπάνω.

Τα καρναβαλικά άρματα, πέραν της καθοριστικής παρουσίας τους στις Μεγάλες Παρελάσεις του Πατρινού Καρναβαλιού, αξιοποιούνται και για προωθητικούς και κοινωφελείς σκοπούς. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο δράσεων κοινωνικής ευαισθητοποίησης και εξωστρέφειας, όπως η τοποθέτησή τους σε νοσοκομειακά ιδρύματα (π.χ. Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων), σε κεντρικές πλατείες της πόλης, σε εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δράσεις, καθώς και σε εμβληματικά γεγονότα τοπικής ή εθνικής εμβέλειας, όπως το Φεστιβάλ Υποδοχής Πρωτοετών Φοιτητών του Πανεπιστημίου Πατρών και η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ). Μέσω αυτών των παρεμβάσεων, ενισχύεται η πολιτιστική ταυτότητα της Πάτρας, προβάλλεται το Πατρινό Καρναβάλι σε νέες κοινότητες και καθίσταται διαρκώς παρόν στον κοινωνικό και δημόσιο χώρο.
Η ζητούμενη χρηματοδότηση θα εξασφαλίσει:
• Τη βιωσιμότητα και περαιτέρω ανάπτυξη του Καρναβαλικού Εργαστηρίου
• Τη διεθνοποίηση του θεσμού και την καθιέρωση της καρναβαλικής τέχνης σε παγκόσμιο επίπεδο, μέσω της θεσμοθέτησης ετήσιων φεστιβάλ ανταλλαγής καλλιτεχνών καρναβαλικής τέχνης και της προσέλκυσης δημιουργών από εμβληματικά καρναβάλια της Ευρώπης και της Μεσογείου στο Καρναβαλικό Εργαστήριο της Πάτρας.
• Τη διατήρηση της τεχνογνωσίας και τη μεταλαμπάδευσή της στις επόμενες γενιές μέσω εκπαιδευτικών δράσεων
• Τη θεσμική ενίσχυση του Πατρινού Καρναβαλιού, ως μοναδικού πολιτιστικού προϊόντος εθνικής σημασίας
Η σύναψη Προγραμματικής Σύμβασης Πολιτισμικής Ανάπτυξης μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού, του Δήμου Πατρέων, της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και ο επιμερισμός χρηματοδότησης της δράσης αυτής, αποτελεί αναγκαία και απολύτως τεκμηριωμένη επιλογή.
Δεν πρόκειται για επιχορήγηση, αλλά για δίκαιη επιστροφή ενός μικρού μέρους του πλούτου που το Πατρινό Καρναβάλι δημιουργεί για την κοινωνία και το κράτος.
                               ************************

Στάθης Κεραμιδάς
2 ώρ. ·

ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ…

Ποιος δε θυμάται τον Φωτήλα προ μηνών, , σε ομήγυρη με τοπικούς δημοσιογράφους να λέει ΄΄του δίνουμε λεφτά (σ.σ. του Πελετίδη) για το Καρναβάλι και δεν τα θέλει΄΄!
Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αποδειχθεί πως ήταν λόγια του αέρα.
Μια άτυπη συμφωνία που έγινε στη Δ.Ε.Θ. μεταξύ Φωτήλα – Πελετίδη – Φαρμάκη, βασισμένη πάνω σε τεκμηριωμένη πρόταση του δήμου ώστε το Πατρινό Καρναβάλι ν΄αποκτήσει διεθνή ακτινοβολία, έγινε δεκτή τότε με ενθουσιασμό.
Για να γίνει πράξη το όλο εγχείρημα, ο Δήμαρχος έστειλε Προγραμματική Σύμβαση στον υφυπουργό Πολιτισμού και στον περιφερειάρχη Νεκ. Φαρμάκη, αλλά ο Ι. Φωτήλας απέρριψε τη Σύμβαση για οικονομικούς λόγους.
Μαζί ΄΄έσουρε΄΄ και ο περιφερειάρχης.
Έτσι, αυτός που πριν λίγο καιρό έκανε τον χουβαρντά και δήλωνε ΄΄του δίνουμε λεφτά για το Καρναβάλι και δεν τα θέλει΄΄ τώρα απαντά πως δεν έχει το υπουργείο του διαθέσιμα κονδύλια !
Όσο για την Περιφέρεια δεν θέλουν να ξοδευτούν ενισχύοντας τον Καρναβαλικό Οργανισμό, επειδή έχουν άλλες υποχρεώσεις… Θα καλύψουν τα έξοδα – όπως κάθε χρόνο – σε διάφορα γκρουπ προς άγραν ψήφων !
Αυτοί και πολλοί άλλοι, είναι που απαιτούν ένα φαντασμαγορικό καρναβάλι, πολύ πιο πλούσιο, με πολλά άρματα κλπ.
Μόνο που όταν είναι να βάλουν το χέρι στην τσέπη, την…κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια.

και

Τάκης Πετρόπουλος
50 λ. ·
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΗ ΖΑΛΙΣΜΕΝΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ "ΟΜΑΔΑ ΑΛΗΤΕΙΑΣ" ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΓΡΑΦΙΚΟΥΣ ΣΟΥΛΑΤΣΑΔΟΡΟΥΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛ, ΠΟΥ ΒΓΑΖΟΥΝ ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΙΘΡΕΣ ΒΟΥΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ ΤΗΣ ΨΕΥΤΙΑΣ!
   Ποιος να συγκριθεί μαζί της!

Η Πάτρα έχει :
 288 ευρώ φτηνότερα ετήσια δημοτικά τέλη από τον ακριβότερο Δήμο που είναι της Λάρισας!
 90 ευρώ φτηνότερα ετήσια δημοτικά τέλη από τον επόμενο φτηνότερο Δήμο που είναι της Θεσσαλονίκης!
 105 ευρώ φτηνότερα ετήσια δημοτικά τέλη από το μέσο όρο των μεγάλων Ελληνικών πόλεων!
Η Δημοτική Αρχή της Πάτρας στηρίζει τα λαϊκά νοικοκυριά, στην εποχή της εντεινόμενης καταλήτευσης τους από το αντιλαϊκό κράτος της ρεμούλας και των σκανδάλων!
Γι΄αυτό και ο Πατραϊκός λαός στηρίζει σταθερά με ορμή το Δήμαρχο Κώστα Πελετίδη, όπως έδειξε και η τελευταία δημοσκόπηση της DATA.
   Όλα του γάμου δύσκολα, λοιπόν!












Ο χρήστης Τάκης Πετρόπουλος περιόρισε ποιοι μπορούν να σχολιάζουν αυτή τη δημοσίευση.


Ασημίνα Ζανιά

Ένας πίνακας.... χίλιες λέξεις!


45 λ.







Άτομα που ίσως γνωρίζετε






Ioannis Kampiotis

Μαρτυρία - Κατάθεση Ψυχής Μαθήτριας του Πολυτεχνείου ! #Villy_Kakaflika

Από Viva La Revolucion: #17_11_1973: ΤΟΤΕ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΝΑΜΕΤΡΙΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ !!! #Ντοκουμέντο #Πολυτεχνείο

 

Μαρτυρία - Κατάθεση Ψυχής Αγωνίστριας του Πολυτεχνείου !!

Ηταν τραγικές οι τελευταίες ώρες.. τόσο περιεργα εσωτερικές ωρες..ο καθενας ανεμετριοταν με τον εαυτο του και πεταγε ψηλα και ταυτοχρονα μια ανασα και μια αγκαλια με τον διπλανο του..
ο κόσμος ειχε φύγει..
στο κεντρικό κτίριο στον πρώτο όροφο ειχε στηθεί ενα πρόχειρο νοσοκομείο..στο διάδρομο υπήρχαν πατημασιές απο αίμα..και αυλακιές κόκκινες..
η πόρτα άνοιξε λίγο και πρόλαβα να δω κάποια θρανια που ειχαν γινει πρόχειρα κρεβατια.. επανω νεανικά κορμια..
η πόρτα εκλεισε γρήγορα.. 

-Μην πεις τιποτα μου ψιθύρισε ενας φιλος φοιτητης πρωτοετής..εγω ημουν μαθήτρια ακομη.. δυο μερες πριν ειχε γινει η μεγαλη συνέλευση στο αμφιθέατρο με αντιπροσωπειες μαθητων απο σχολεια της Αθηνας..
-Μην πεις τιποτα ο πανικός θα ειναι κακός σύμβουλος..και μου σφιξε το μπράτσο..
Νωρίτερα στο αμφιθεατρο κατω ειχε ερθει ο Ξυλούρης.. τον σηκώσανε στα χερια για να περασει το προαύλιο.. και η Μαρια η Δημητριάδη

..καθομαστε με βαρδειες.. ακούγαμε σιωπηλοί.. βγαιναμε εξω για να πιασουμε την θεση στα καγκελα αλλων που επρεπε να ξεκουραστουν.. ζωγραφιζαμε και φτιαχναμε τα πανο και τις αφισες με μαρκαδορους.. περιφρουρούσαμε τους χωρους.. και
οι ελευθεροι σκοπευτες εριχναν σφαιρες..
τα ασθενοφορα εριχναν δακρυγόνα.. 

κοβαμε τα νερατζια και βαζαμε τις φλουδες γυρω γυρω στα ματια νοιωθαμε πως μειωνε το τσουξιμο..
μας ειχαν πει οτι για να ανακουφιζομαστε απο την επιδραση των δακρυγόνων να χρησιμοποιούμε βαζελίνη και λεμόνια..

τις τελευταιες ομως ωρες ολα ειχαν σωθει και τα δακρυγονα επεφταν βροχη..το τσουξιμο στα ματια και στο δέρμα ηταν φοβερα επωδυνο ..σαν παρηγοριά λογω της ελλειψης λεμονιων πλέον -οχι οτι κι αυτα εκαναν πολλα- 

κοβαμε απο τις νερατζιές νεράτζια και απλώναμε λιγο απο το χυμό στο δέρμα και γυρω απο τα ματια..των περισσοτερων ειχαν πριστει- τα δακρυγονα επεφταν μπροστα στα πόδια μας..μαζι με τις σφαιρες απο τις γυρω ταρατσες

Χτυπήθηκε κάποιος, η πόρτα ανοιξε γρηγορα και ξανακλεισε και δε ξερω που βρεθηκε εκεινη η πόρτα και επαιξε αυτοσχέδια το ρολο του φορειου..
φορουσε ενα λευκο πουλοβερ και το ενα χερι,το αριστερο, κρεμοταν σαν φτερουγα στο χωμα.. σερνοταν στο χωμα και πηγα να το σηκωσω και τα καστανά του ματια ηταν γυαλινα..ομορφος νέος με μαύρα μαλλιά..
-ειναι νεκρος ψιθυρισα και ο συντροφος διπλα μου μου σφιξε το μπρατσο..Μη το πεις.. μου ειπε...

Ναι ξεραμε ειναι τυχαιο να ζησεις η να πεθανεις εκεινο το βραδυ..
Καποιοι εκατονταδες.. σαν τους τριακόσιους ειπε καποιος και γελασε.. τα νειατα γελάνε κι ελπίζουν.

περιμεναμε μεχρι τη τελευταια στιγμη τα εκατομμύρια της Αθηνας να ξεχυθουν στους δρομους για τα παιδιά του.. ποιος μπορει να σταθει απεναντι στις χιλιάδες κόσμο; ..περιμεναμε οτι απο ολη την Ελλάδα θα ξεχυνονταν μπροστα σε όλο αυτο.. δεν ηρθαν..

Ερχονται τανκς στην Αλεξανδρας.. εγινε καταληψη του υπουργειου.. του οτε.. ερχονται τανκς κατεβαινει στρατος.. ολα αντικρουόμενα.. βαζαμε εφημεριδες μεσα απο τα ρουχα να μην κρυωνουμε.. με τη ποδια του σχολειου ημουν .. με τα αιματα του παιδιού.. οι φωνες ειχαν κλεισει.. μοναχα οι καρδιές ακούγονταν..

Λίγες ωρες πριν οταν εκλεισαν οι πυλες παρθηκε η αποφαση.. ποιος θελει να μεινει ποιος να φυγει.. οσοι μειναμε δωσαμε τηλεφωνα.. να ειδοποιησουν τη μανα μου..τους δικους μου*...αποχαιρετιζομαστε με αγκαλιές..
      *κατα τις 7με 8 το βραδυ επεσε σαν ψιθυροος..οσοι θελουν να φυγουν θα ανοιγαν λιγο λιγο τις πυλες..και οσοι θελουν να μεινουν να ξερουν πως δεν θα ξανανοιξουν..κάποιοι εφυγαν.. 

 οσοι μειναμε δωσαμε σε αυτους καποια στοιχεια αν καταφερναν να εφταναν σπιτι τους να ειδοποιουσαν τους δικους μας..μαλιστα τα γραφαμε και σπαστα.. ενα νουμερο σε ενα χαρτακι δυο νουμερα σε άλλο ωστε αν τους επιαναν να μην ειχαν στοιχεια.. 

οι δικοι μας ειχαν παρα πολλες ωρες να παρουν νεα μας.. η μητερα μου ας πουμε δεν ηξερε οτι ημουν μεσα κι ετσι αν κατι γινοταν αν μας σκοτωναν η μας συνελάμβαναν και μας.. εκπαραθυροναν -ηταν γνωστη μεθοδος της εποχης..δηλαδη ο κρατουμενος πηδηξε μονος του απο το παραθυρο- 

να ξερανε οτι ειμαστε ζωντανοι ως εκεινη την ωρα και οτι ειμαστε μεσα στο Πολυτεχνειο, σκεψου οτι μετα το τανκς.. 

και αφου με συνελαβαν μαζι με αλλους η μητερα μου δεν ηξερε που ημουν.. 

πηγε σε νεκροτομεια..ρωτουσε στις φυλακες για ονοματα κρατουμενων και δεν δινανε στοιχεια βριζοντας την και λεγοντας ειρωνικα..

 μανα εισαι εσυ που δεν ξερεις που ειναι το παιδι σου; ..εε..ας τη κραταγες στο σπιτι τη κορη σου ναξερες.. κι αλλα τετοια για μερες με ειχε σκοτωμενη..οταν ακουσε τη φωνη μου στο τηλεφωνο μετα απο μερες λιποθυμησε..

αν και περιμεναμε βοηθεια στο βαθος ξεραμε ...
ο συντροφος φοιτητης πεθανε πριν τρια χρονια.. γι αυτον ισως τα γραφω,, μαζι δε μιλουσαμε γι αυτο.. χαμογελουσαμε πικρα ομως καθε φορα που ακουγαμε..ημουν κι εγω στο Πολυτεχνειο.. ολη η Ελλάδα ηταν!!!
..εκεινη τη νυχτα εκεινες τις τελευταιες ωρες ..καποιες εκατονταδες μεσα και καποιοι σκορπιοι απέξω.. αυτη ειναι η αληθεια.. στο φως της μερας ηταν γιορτη,,
οταν επεσε το σκοταδι..ηταν ενα αλλοιωτικο *πανηγυρι.*.αναμετρηθηκαμε με τους εαυτους μας .. αυτους νικήσαμε..τους φοβους και τις αντοχες μας.. ισως και αυτη να ηταν η πιο μεγαλη μας νικη..
μετα απο δυο τρια χρονια στην αιθουσα ντοκουμεντων ειδα ξαφνικα εκεινο το λευκο πουλοβερ πισω απο μια βιτρινα μεσα στο αιμα..διπλα μια φωτογραφια..Διομήδης Κομνηνός..ίσως και να κανω λάθος..τι σημασία εχει.. οι φωνές.. οι ερπύστριες.. το τανκς..

η Ασφαλεια οι εξευτελισμοι το ξυλο το αιμα η απώλεια χρονου εκεινο το απεραντο κενο χρονου και οι ματαιες ελπίδες....
οι χιλιαδες λαού εξω απο την Ασφαλεια το ΕΑΤ ΕΣΑ τα νοσοκομεια..εκεινες οι χιλιάδες λαού που θα μας ελευθερωναν..ποτε δεν ήρθαν...
ομως ο αγωνας ειναι εκει..
πίσω απο οσα δεν εχουν ειπωθει..
οπως οι ιστοριες του βουνου και του ανταρτικου..
πως να πεις το συναισθημα.. δεν τα λες.. δεν εχει λογια και τοσες δεκαετιες μετα παλι δεν εχεις λογια...
πες μου, ελεγα του πατερα μου.. προσπαθουσε.. ελεγε τα γεγονοτα..
τότε στο Πολυτεχνειο επιασα ενα μικρο κομματι της καρδιάς τους..πως νοιώθανε.. κι επειτα ναι , εκεινοι εκαναν πεντε Πολυτεχνεια τη μερα..

ο Αγωνας ειναι ενας..και ο Δρομος ενας.!!..

Villy Kakaflika

Απόσπασμα από τους «Ανθρωποφύλακες»: Επιστημονική ανάκριση του Περικλή Κοροβέση

Το διήγημα της Πέμπτης: «Επιστημονική ανάκριση» του Περικλή Κοροβέση

30-04-2020

Ψάχνανε να βρούνε το σκοινί…Τα βάζανε με κάποιον Μπάμπαλη και με κάποιο Μάλλιο, που είναι τσαπατσούληδες. Κάνουνε τη δουλειά τους και αφήνουν τους άλλους να σπάνε τα αρχίδια τους. Κάποιος μου είπε να μην κοιτάζω σαν μαλάκας και να ψάξω και εγώ. Ο Σπανός διαφώνησε και είπε να κάτσω εκεί που καθόμουνα, δεν τους χρειαζόταν η βοήθειά μου. Τελικά βρέθηκε το σκοινί…




Από Κατιούσα

Ο Περικλής Κοροβέσης γεννήθηκε στις 20 του Ιούλη 1941, στο Αργοστόλι Κεφαλλονιάς.
    Σπούδασε Θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, ενώ αργότερα συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι. Η δικτατορία τον βρίσκει στο Θέατρο της Νέας Ιωνίας, με την Χούντα να ματαιώνει την παράσταση, κατάσχοντας την προκάτ μακέτα του σκηνικού ως αποδεικτικό στοιχείο πως σχεδίαζαν… οδοφράγματα! 

   Συμμετέχει στον σχηματισμό μιας αντιστασιακής ομάδας και συνδέεται με το ΠΑΜ, για να συλληφθεί μετά από λίγο.
Εκεί υφίσταται ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια, που θα του δώσουν το υλικό για το συγκλονιστικό βιβλίο του «Ανθρωποφύλακες». Μια πολύ δυνατή και άμεση μαρτυρία, που έκανε αίσθηση στο εξωτερικό και τσαλάκωσε το προφίλ που ήθελε να πλασάρει η χούντα προς τα έξω.    Ο ίδιος βγαίνει ελεύθερος με την αμνηστία του ’68, δίνει συνέντευξη στη Sun για όσα πέρασε ως κρατούμενος και αναγκάζεται να φύγει στο εξωτερικό, για να μην τον εντοπίσουν.
Υπήρξε πολιτικά δραστήριος, με πλούσια αρθρογραφία στον Τύπο, ως Δημοτικός Σύμβουλος με την Συμπαράταξη για την Αθήνα, με επικεφαλής τον Λεων. Αυδή, το 1998, καθώς και ως βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ, το 2007.
Έφυγε από τη ζωή στις 11 του Απρίλη 2020. 
Ακολουθεί απόσπασμα από τους «Ανθρωποφύλακες».

Επιστημονική ανάκριση
                     του Περικλή Κοροβέση

Η ΤΑΡΑΤΣΑ της Μπουμπουλίνας έχει το πιο γνωστό πλυσταριό του κόσμου. Η ασφαλίτικη επινοητικότητα με εντελώς μηδαμινά μέσα, έναν πάγκο, ένα σκοινί και μερικά στειλιάρια, δημιούργησε μια από τις πιο ένδοξες αίθουσες βασανιστηρίων της εποχής μας.

Πριν σε πάνε εκεί, την ξέρεις. Όταν μπαίνεις, έχεις την εντύπωση πως την έχεις ξαναδεί. Αυτό που είναι καινούριο για σένα είναι ο πανικός που σου δημιουργείτε. Είναι κάτι που δεν ελέγχεται. Παίρνει διαστάσεις μεταφυσικές. Είναι κάτι σαν το θρησκευτικό φόβο της κόλασης. Κάθε τοπογράφηση είναι αδύνατη. Υπάρχεις μέσα σ’ αυτό το φόβο εντελώς ανίσχυρος.

Μ’ ανεβάζανε στην ταράτσα. Η γνωστή παρέα και ο Σπανός. Κάποιος χαφιές που τους είδε να ανεβαίνουν τους χαιρέτησε λέγοντας: «Από κυνήγι έρχεστε;». Στο δρόμο τα παιδιά κάνανε χιούμορ. Όπου το χιούμορ δεν ήταν αποτελεσματικό, μια φάπα ή μια κλοτσιά το δυνάμωνε. Αυτό έβγαζε πάντα γέλιο. Τα αστεία των παιδιών:

— Πάει, αυτός θα πεθάνει απόψε.
— Ρε μαλάκα, ξέρεις ότι η γυναίκα σου είναι πουτάνα;
— Τι πουτάνα, ρε, τσιμπουκλού της οδού Αθηνάς είναι.
— Και η μάνα του είναι πουτάνα. Τι να σου κάνει, το παιδί έχει μεγαλώσει σε μπουρδέλο.

— Θα πάμε να τις φέρουμε και να τις γαμήσουμε μπροστά σου.
— Θα του αρέσει το μπανιστήρι.
— Μα τέτοιος πούστης που είναι.
— Στο θέατρο είναι όλοι πούστηδες.
— Γαμάτε ρε στο θέατρο; Γαμάτε;
— Γαμιούνται μεταξύ τους.
— Ρε πούστη, δεν τσαντίστηκες που σου βρίζουμε τη μάνα;
— Αυτός ρε; Αυτοί δεν πιστεύουν σε Θεό.
— Κοίταξε τον πούστη, σαν Βούδας είναι. Εμείς τα λέμε, εμείς τ’ ακούμε.
— Είναι πωρωμένος ο πούστης, γάμα τον.

Μετά το διάδρομο στον τέταρτο έχει μια σκάλα. Η σκάλα οδηγεί στην ταράτσα. Μια πινακίδα γράφει: «Απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος». Στην ταράτσα. Μετά το μικρό δωμάτιο. Όλα χωρίς καμιά βιασύνη. Οι οπτικές εμπειρίες από την είσοδό μου στην Ασφάλεια ως αυτή τη στιγμή ερχόντουσαν η μια πίσω από την άλλη. Σλάιτ. Καταλαβαίνω πως είναι ένα κτίριο κανονικό. Μια υπηρεσία δημόσια. Εργάζονται άνθρωποι. Τα πράγματα χωρίς φόβο είναι πιο απλά. Σχεδόν ήμουνα αφηρημένος. Ανάψανε το φως του πλυσταριού. Αισθάνθηκα το κύριο πρόσωπο της παρέας. Παρατηρούσα.

Ήμουνα ένας επιστάτης σε έργα υδρεύσεως. Έμοιαζε με ιεροτελεστία ανθρωποθυσίας. Κανένας δε μίλαγε πια. Δουλεύανε. Ψάχνανε να βρούνε το σκοινί. Δεν το βρίσκανε. Ρωμαίικα πράγματα. Τα βάζανε με κάποιον Μπάμπαλη και με κάποιο Μάλλιο, που είναι τσαπατσούληδες. Κάνουνε τη δουλειά τους και αφήνουν τους άλλους να σπάνε τα αρχίδια τους. Κάποιος μου είπε να μην κοιτάζω σαν μαλάκας και να ψάξω και εγώ. Ο Σπανός διαφώνησε και είπε να κάτσω εκεί που καθόμουνα, δεν τους χρειαζόταν η βοήθειά μου. Τελικά βρέθηκε το σκοινί. Ήτανε κάτω από τα ξύλα. Δεν ξέρω γιατί είχα συνδέσει μια ελπίδα με το σκοινί. Τώρα που βρέθηκε, δεν υπήρχε παρά ένας μόνο τρόπος. Αν έλεγα έστω και κάτι μικρό, ίσως τη γλίτωνα. Κάποιος πρότεινε «να μη χτυπήσουμε το παιδί που φαίνεται καλό, να τον αφήσουμε λιγάκι να σκεφτεί, να πιει ένα καφεδάκι και το πρωί μας τα λέει με την ησυχία του».

Αισθάνθηκα μια μικρή ευγνωμοσύνη. Κάθε λέξη που είπε ήταν ένα γερό στήριγμα. Βρέθηκα κιόλας να πίνω καφέ και να τακτοποιώ τα πράγματα. Να, λέω, το κόλπο τους: Σε φέρνουνε εδώ πάνω, σε τρομοκρατούν και όταν δούνε πως δεν πιάνει, βρίσκουνε άλλο τρόπο. Ο Σπανός δε μίλησε καθόλου. Ένας άλλος είπε: «Πολύ ασχοληθήκαμε μ’ αυτό τον πούστη. Αν είχε μυαλό, θα ’τανε τώρα σπιτάκι του. Τι να του δώσουμε καιρό. Να τα πει τώρα, να ησυχάσουμε όλοι». Κοίταξα το Σπανό. Περίμενα να πει κατεβάστε τον κάτω να σκεφτεί. Νόμιζα πως δε θα διακινδύνευε ένα πείραμα, χωρίς να ’ναι σίγουρος για το αποτέλεσμα. Ήτανε λογικό να πει: Καλά, αύριο.

Ο Σπανός είπε να με δέσουνε. Έκανε επιθεώρηση. Με δέσανε στον πάγκο πολύ σφιχτά. Δεν έφερα καμιά αντίσταση. Καμιά διαμαρτυρία. Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω πως πήγα σχεδόν πρόθυμα. Όπως πηγαίνεις στον οδοντογιατρό μόνος σου και κάθεσαι στην καρέκλα. Ο Σπανός κούνησε τα πέλματα, να δει αν ήτανε καλά δεμένα. Ο κ. Σπανός ικανοποιημένος. Αλλά δεν αρχίζει. Έχει διάθεση για κουβέντα. Με ρωτάει πώς αισθάνομαι, ενδιαφέρεται να μάθει αν ο πάγκος είναι σκληρός ή αν με κόβουν τα σκοινιά. Με ρωτάει αν άλλαξα γνώμη. Δε μιλάω καθόλου. Ίσως λέω να ’ναι καλύτερα. Τουλάχιστον να προκαλέσω το υπηρεσιακό του μένος, να μην το πάρουνε προσωπικά. Ο Σπανός με ρωτάει αν μ’ αρέσει το φιστίκι, έκφραση που δεν ήξερα τι σημαίνει, αλλά μ’ έκανε ν’ αντιδράσω. Σήκωσα το κεφάλι μου. Ήρθε αμέσως κοντά. Του είπα: «Αν νομίζετε πως θα βγάλετε τίποτα μ’ αυτό τον τρόπο, είστε πολύ γελασμένος. Είναι εικοστός αιώνας. Το λέω αυτό για την καριέρα σας. Θα σας καταγγείλω». Δεν ξέρω αν το πίστευα ή όχι, πάντως μου ’κανε καλό. Απάντηση Σπανού: «Θα μου κλάσεις τ’ αρχίδια ρε. Και στον ΟΗΕ να με πας θα μου κλάσεις τ’ αρχίδια, κατάλαβες;». Οδηγίες Σπανού προς το χειρώνακτα βασανιστή.

— Δώσε φιστίκι, Κώστα.
    — Ξύλο, σίδερο;
— Ξύλο και βλέπουμε.
    — Μάλιστα, γιατρέ.

Μου φάνηκε πως άκουγα μια περίεργη διάλεκτο αφρικανικής φυλής. Είχα σφιχτεί και περίμενα. Κοίταζα τον Κώστα. Ο Κώστας έφτυσε στα χέρια του, πήρε το ξύλο. Άρχισε.

Ο φάλαγγας είναι μια υπερβολικά μεγάλη δύναμη που ενεργεί πάνω σου. Σου δίνει την εντύπωση πως γλιστράς σε μια μεγάλη, επικλινή, γυαλιστερή επιφάνεια και πέφτεις πάνω σ’ ένα σκληρό, γρανιτένιο τοίχο. Αν δεν ήξερες πως σε χτυπάνε στα πόδια, θα σου ήτανε αδύνατον να προσδιορίσεις από πού έρχεται. Τις κινήσεις του βασανιστή τις βλέπεις. Τα χτυπήματα είναι ο γρανιτένιος τοίχος. Η επικλινής επιφάνεια είναι τα διαστήματα ανάμεσα στα χτυπήματα. Όταν ο ρυθμός είναι κανονικός, είναι λιγότερο επώδυνος από τον ακανόνιστο ρυθμό. Τη λεπτομέρεια αυτή την ξέρουνε και σε χτυπάνε μια γρήγορα μια αργά. Αρχίζουνε να σε χτυπούν από κάτω προς τα πάνω και αντίστροφα. Ξέρουνε πως η πρώτη σου αντίδραση είναι να μαζέψεις λίγο τα πέλματα. Αυτό τους αφήνει αδιάφορους, γιατί ξέρουνε πως ύστερα από δέκα χτυπήματα το πόδι πρήζεται τόσο πολύ, που γεμίζει το παπούτσι.

Άρχισα να φωνάζω. Δεν ήξερα πόσο δυνατή είναι μια ανθρώπινη φωνή. Φώναξα τ’ όνομά μου. Άκουγα τη φωνή μου, που ήταν αφύσικα δυνατή. Σταματήσανε. Μα θα ’ταν δε θα ’ταν δέκα χτυπήματα. Δεν τόλμησα να κάνω καμιά σκέψη. Ο Σπανός με ρώτησε αν άλλαξα γνώμη. Δεν τον κοίταξα. Ο Κώστας ξανάρχισε. Φώναζα. Κάποιος φεύγει και πηγαίνει στο αποχωρητήριο και παίρνει το σφουγγαρόπανο. Κολλάει το σφουγγαρόπανο πάνω στο στόμα μου. Όλη εκείνη η αηδία κυλάει στον οισοφάγο μου. Το βαστάει σφιχτά και το πανί στραγγίζεται στο στόμα μου. Δεν μπορώ πια ν’ αναπνεύσω. Σκέφτηκα να κάνω γιόγκα. Να κόψω τη μεταβίβαση του πόνου. Μάταιο. Σαν να θέλεις να βάλεις ένα χάρτινο φράγμα σ’ έναν καταρράχτη. Τινάχτηκε στον αέρα η γιόγκα μου. Δεν τέλειωνε. Περίμενα να λιποθυμήσω. Είχα μια κτηνώδη αντοχή. Περίεργο, εγώ, που για να βάλω τροχό στο δόντι μού κάνανε ένεση, άντεχα. Δε λέγανε να τελειώσουν. Πρέπει να σκέφτομαι κάτι άλλο. Ίσως αυτό ανακουφίζει. Αδύνατον. Τώρα το ξύλο δημιουργεί και έναν ήχο. Σαν μια μεγάλη ξύλινη καμπάνα. Σαν να ’σαι μέσα στην καμπάνα. Ύστερα γλιστράς. Σκοτάδι, ησυχία, ανακούφιση.

Μου ρίχνανε νερά. Λιποθύμησα. Συνερχόμουνα. Σχεδόν ήμουνα περήφανος που λιποθύμησα. Άμεση συνειδητοποίηση του χώρου. Η ελπίδα. Ίσως σταματήσουνε τώρα. Μπορεί να με λύσουνε. 0 φάλαγγας κανονικά πρέπει να ’χει ένα τέλος. Έγινε πια ολόκληρος κύκλος, τι θέλουνε; Ο Σπανός ρωτάει αν άλλαξα γνώμη. Δεν τον προσέχω. Ο Κώστας ξαναρχίζει. Μα μέχρι πότε; Αν έλεγα κάτι, θα μου έδινε την ευκαιρία να ξεφύγω για λίγο. Ο Κώστας συνέχιζε. Το πανί ξαναμπήκε στο στόμα μου. Αέρας, δεν υπήρχε αέρας. Πόσο μπορεί να ζήσεις χωρίς αέρα; Περίμενα να ακούσω τον ήχο της καμπάνας. Πουθενά, μόνο αυτά τα κύματα που ανεβαίνανε. Φαίνεται άρχισαν κάτι τινάγματα νευρικά στο κεφάλι. Ο Σπανός λέει: «Σταμάτα, κάτι θέλει να πει». Οι άλλοι το επιβεβαιώνουν. Ναι, θα μιλήσει. Ωρίμασε το πράγμα. Η καλή δουλειά φαίνεται. Κάποιος λέει στο Σπανό: «Μην πας κοντά, κύριε προϊστάμενε, θα σε φτύσει». Μα τι γίνεται εδώ;

Τους βασανίζουνε και όχι μονάχα δε μιλάνε, αλλά τους φτύνουν και από πάνω. Μακάρι να μπορούσα να το κάνω και εγώ. Ο Σπανός αλλάζει γνώμη. Ο Κώστας ξαναρχίζει.

Πρέπει η ανθρώπινη αντοχή να ’χει όρια. Μια εφιαλτική υπερδιέγερση μου έδινε εκπληκτική διαύγεια. Τους παρατηρούσα. Ήτανε μαζεμένοι γύρω γύρω, όπως μαζεύονται και κοιτάνε μια οικοδομή που κατεδαφίζεται. Ο Κώστας δε χτύπαγε πια. Τώρα ήτανε κάποιος άλλος. Είδα έναν που είχε φύγει από τον κύκλο και κοίταζε έξω από την πόρτα. Ίσως φρουρός, για να μην ανέβει κανείς απάνω. Ίσως δεν άντεχε να βλέπει. Πίστεψα το δεύτερο. Νέο κουράγιο. Κι εδώ ακόμα κάποιος που δε συμφωνεί. Αισθάνομαι φιλικά. Βλέπω γυρισμένη την πλάτη του. Το στομάχι μου πόναγε. Τ’ αυτιά βουίζανε. Ένας ήχος διαπεραστικός, οξύς. Μεγάλωνε. Ένα αίσθημα σαν να γκρεμίζομαι. Μια ταχύτητα. Στυφός ήχος, στριγκός, έτσι όπως σπάει το αεροπλάνο το φράγμα του ήχου. Κάπου θα πέσω. Λιβάδια. Κάτω από τα νερά. Ένα αίσθημα ξεγνοιασιάς. Συνειδητοποίηση του χώρου. Πάλι είχα λιποθυμήσει. Σαν να είχα σηκωθεί από αρρώστια. Μου φάνηκε πως ήμουν πολύ αδύνατος. Διάφανος. Τους κοιτάζω. Αξύριστοι, άγρυπνοι, κουρασμένοι. Δε ρωτάνε τίποτα πια. Όταν βλέπουνε πως μπορώ και στρέφω τα μάτια μου, ξαναρχίζουν.

Δεν ξέρω πια τίποτα. Σκέφτομαι ένα σκυλί λεπριασμένο, που του πετάνε πέτρες. Τα παιδιά στη γειτονιά μου του πετάνε πέτρες. Το σκυλί μού μοιάζει.

Τρομάζω. Μπορεί να τρελαθώ, λέω. Ξέρω πως στη Μακρόνησο από τα βασανιστήρια είχανε γίνει τρελοί. Μετά όμως γινήκανε καλά. Ένας γέρος έξω από μία πόρτα έχει τουμπανιάσει, έχει παγώσει από το κρύο. Κάτω από το πιγούνι του οι ζάρες κρέμονται σαν σταλαχτίτες. Είναι παγωμένος. Τον τραβάνε από τα πόδια. Ο γέρος εγώ. Δεν υπάρχει ανάκριση. Δεν υπάρχει τίποτα. Θέλω να κρατηθώ. Συνέχεια χτυπάνε, λες και είναι μηχανή. Αρχή σχιζοφρένειας. Μπορείς να την αποφύγεις με μια λέξη. Θα μιλήσω. Περιμένω. Μπορεί να σταματήσουν. Είναι μια διαδρομή που πρέπει να κάνω. Δεν μπορεί να χτυπάνε αιώνια, θα πάψει. Κάποτε, κάποτε θα πάψει. Ένα τεστ για να γίνεις αστροναύτης. Εξετάσεις σχολειού. Υποχρεωτικές ουρές. Πρέπει να περιμένεις. Μια μακριά ουρά στο σχολειό, γύρω από ένα καζάνι γάλα. Το σχέδιο Μάρσαλ. Γάλα σκόνη πετρωμένο, που μ’ έχει βάλει η δασκάλα να το σπάω μ’ ένα σφυρί. Το γάλα σκόνη μέσα στο βαρέλι έχει γίνει σκληρό σαν ασβέστης. Χτυπάω με το σφυρί. Ήχος σφυριού που χτυπάει ένα πορώδες πέτρωμα. Ο ήχος πνίγεται. Απορροφιέται σαν νερό.

Ξημέρωσε. Πρώτη αίσθηση του χώρου. Δυνατός ήλιος. Εγώ πεσμένος στο πάτωμα. Κάποιος μου ’τρίβε το κεφάλι σε κάτι λάσπες. Ξερατά. Μου έτριβε το κεφάλι πάνου στους εμετούς. Με συμβούλευε: «Φάε, γουρούνι, φάε, γκρου, γκρου, γκρου». Είχα κάνει εμετό. Ποιος ξέρει πότε. Πόση ώρα με χτυπάγανε. Πρέπει να υπολογίσω. Υπολογίζω. Τρεις ώρες, μόνο. Τι απέραντος χρόνος μπορεί να ’ναι τρεις ώρες. Είναι ίσως μια από τις μεγαλύτερες χρονικές εκτάσεις που θυμάμαι. Συμβαίνουν τόσα πολλά, που τελικά δεν προφταίνεις να τα κατατάξεις. Είχε ξημερώσει πια για τα καλά. Ωραία μέρα. Περίεργο, ωραία μέρα. Ήμουνα μόνος με τον άνθρωπο που εξακολουθούσε να μου τρίβει το κεφάλι. Έλεγε πως θα χέσει, για να μου δώσει να φάω, θα μου κάνει το φαΐ πιο νόστιμο. Καμιά έκπληξη. Έρχεται κάποιος χαφιές με νέες οδηγίες. Αφού ρώτησε τι έγινε και πήρε την απάντηση «τίποτα», λέει να με ξεσκατώσει και να με κατεβάσει κάτω. Με θέλει ο προϊστάμενος. Μου ρίχνει νερά. Θέλω να δείξου προθυμία. Θέλω να σηκωθώ, να περπατήσω μόνος μου. Αδύνατον να κουνηθώ. Με κατεβάζουν σούρνοντας στο Σπανό.

Η ίδια ατμόσφαιρα. Γελάσανε όταν μ’ είδανε. Τι θέλουνε πάλι. Ναι, ο Σπανός ζητάει πάλι τα ίδια πράγματα. Ίδιες ερωτήσεις. Μα τι σχέση έχουνε πια αυτά. Μοιάζανε αναχρονιστικά. Σου θύμιζε κάτι συγγενείς που έχεις να τους δεις είκοσι χρόνια και το πρώτο που σου λένε είναι γιατί δεν ήρθες να με δεις στη γιορτή μου. Κοίταζα έκπληκτος. Τι να πω.

Μου ρίξανε κρύο ή ζεστό νερό στα πόδια. Ήτανε φοβερά επώδυνο. Πετάχτηκα πάνω. Μετά δεν άκουγα καλά, σχεδόν δεν άκουγα τίποτα. Δεν ανησύχησα, χάρηκα, χάρηκα πολύ. Συνεχίζανε να με ρωτάνε. Ήτανε ένα βουβός κινηματογράφος. Κάποιος μου σφύριζε. Σφύριζε το Αθήνα Κόρη του Ουρανού. Το πράγμα πια ήτανε εντελώς γελοίο. Θυμώνανε, με σκουντάγανε και εγώ δεν τους άκουγα καθόλου. Ίσους να μην μπορούσα και να μιλήσω. Είχα ακούσει πως στη Μακρόνησο πολλοί είχανε μουγκαθεί από τα βασανιστήρια. Δεν τολμούσα να πιστέψω μια τέτοια ευτυχία. Δεν ήθελα να ανοίξω το στόμα μου, μην τυχόν απογοητευτώ. Τελικά δοκίμασα. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Ε, πια δε φοβόμουνα τίποτα.

Κάνω νόημα στο Σπανό να έρθει κοντά. Έρχεται τρέχοντας. Του ζητάω μολύβι και χαρτί. Το δίνει αμέσως. Του γράφω: «Ποιοι είστε;», «Τι θέλετε από μένα;». Το σκίζει έξω φρένων. Τους κάνω νόημα πως θα κατουρήσω στο γραφείο. Έντρομος ο Σπανός βάζει δυο και με σηκώνουν. Με πάνε στο αποχωρητήριο. Μπαίνουνε μαζί μου στην τουαλέτα. Ξανά στο γραφείο. Είχανε αρχίσει να πιάνουνε την καθημερινή τους δουλειά.

Με κατεβάζουνε σούρνοντας τέσσερα πατώματα. Σίγουρα πάω στην απομόνωση. Στις σκάλες ανέβαινε κόσμος, με στολή ή χωρίς στολή. Ένα συναρπαστικό ματς κυριαρχούσε. Λεπτομέρειες συζητιόντουσαν δυνατά. Παραμέριζαν για να με περάσουν. Κανένας δεν πρόσεχε. Το φίλαθλον πνεύμα είναι πάνω από τέτοιες μικρές, ανιαρές λεπτομέρειες.

Το κελί δεκαεφτά ήταν εκείνο όπου ο προηγούμενος κρατούμενος έμενε αυστηρά. Αυτό σήμαινε πως όλες οι ανάγκες του γινόντουσαν μέσα. Άπειρα σκουπίδια. Βρόμα περισσότερο από έντονη. Μόλις κλείδωσε την πόρτα και έμεινα μόνος, ένιωσα, σιγουριά. Το αίσθημα του ποντικού που, για να γλιτώσει από τη γάτα, μπαίνει στη φάκα. Τέλειωσα.

ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗΣ Υποναύαρχος: Πού το πάτε Ορέ ...της κυβέρνησης? Ποιος σας Εξουσιοδότησε ?

Γιάννης ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗΣ Υποναύαρχος Πολεμικού Ναυτικού ε.α.

Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη, για να σε πιάσει ανατριχίλα βλέποντας τη φωτογραφία του πρωθυπουργού με τον φασίστα Ζελένσκι και την πρέσβειρα των ΗΠΑ προχτές στην Αθήνα.
Σε μια φωτογραφία και μόνο, επιδεικνύεται μια πτυχή της όλο και πιο βαθιάς εμπλοκής της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τον πόλεμο των ανταγωνισμών για την Ενέργεια και όχι μόνο!

 Πανηγύρια από την αστική τάξη, κυβέρνηση, κόμματα του ευρωατλαντισμού, ΜΜΕ, μεγαλοεπιχειρηματίες και εφοπλιστές. «Νοικοκυρεμένα» ...πράγματα για μεγάλες εργολαβίες και μεγάλα κέρδη για τα ταμεία τους! Ποιος θα πληρώσει όμως τη νύφη;
Σε ευθεία αντίθεση με τα πανηγύρια της πλουτοκρατίας το ποτάμι του λαού στην πορεία για το Πολυτεχνείο που εξέπεμπε ψυχική ανάταση.

Βασισμένο στην ιστορική του πείρα και τις σημερινές του ανάγκες, το λαϊκό ποτάμι βροντοφώναζε τα δικά του «θέλω» μπροστά από την πρεσβεία, απαιτώντας «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» και θυμίζοντας «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι».
Ετσι ακριβώς ...«φονιάδες»! 

Θυμήσου όμως φίλε αναγνώστη ότι για αυτούς τους φονιάδες, ο πρώην υπουργός Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλος (2019), με περηφάνια δήλωνε στον διοικητή των χερσαίων δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη, ότι: «Πολεμήσαμε στο πλάι των ΗΠΑ, οι άνδρες μας μάτωσαν δίπλα σε Αμερικανούς στρατιώτες (...) και αυτό θα γίνει επίσης και στο μέλλον»!

Πρόσφατα πάλι, ο νυν υπουργός Αμυνας Ν. Δένδιας συμπλήρωσε το όραμα του προκατόχου του. Πριν επισκεφθεί για μια ακόμα φορά τις ΗΠΑ, φρόντισε να μας προετοιμάσει - αυτός πλέον σε «ευρωπαϊκό πλαίσιο» - μιλώντας για «φέρετρα με σημαία»!

Ωμά, κατηγορηματικά μας ενημέρωσε, ότι: «Το πρώτο προαπαιτούμενο είναι η αλλαγή κουλτούρας των ευρωπαϊκών κοινωνιών.

Δηλαδή η επιστροφή σε ένα πνεύμα αυτοθυσίας, δηλαδή σε ένα πνεύμα σε μια κουλτούρα, που ο Ευρωπαίος θα έχει μέσα στη συνείδησή του, ότι μπορεί να χρειάζεται να θυσιαστεί για να υπερασπίσει τα δικαιώματα αυτά τα οποία απολαμβάνει.
Σήμερα η Ευρώπη δεν αντέχει να δει φέρετρα με σημαία πάνω, ούτε καν με την ευρωπαϊκή σημαία»!
Αυτά λένε χωρίς αιδώ οι υπουργάρες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, βεβαιότατα εκφράζοντας τα συμφέροντα της αστικής τάξης (μεγαλοεπιχειρηματίες και εφοπλιστές κ.α.).
Τα συμφέροντά της, που είναι στην ίδια πλευρά της ιστορίας με τον έναν ή τον άλλο ιμπεριαλιστή!
Και δεν είναι μόνο οι υπουργοί Αμυνας, φυσικά!
     Ο ίδιος ο Μητσοτάκης προανήγγειλε τον Αύγουστο του 2023 ότι οι νέες φρεγάτες και τα αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας προορίζονται για επιχειρήσεις (όχι ασκήσεις) στον Ινδικό και ακόμα παραπέρα, στον Ειρηνικό Ωκεανό!
Ηδη η πρώτη «Belharra», ο ΚΙΜΩΝ έχει προγραμματιστεί μέσα σε έξι μήνες από την άφιξή της στην Ελλάδα, να ταχθεί στη συνοδεία αεροπλανοφόρου των ΗΠΑ στον Ειρηνικό, προφανώς όχι για λίγες μέρες!
Αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης, που χωρίς αμφιβολία χαρακτηρίζεται ως επιθετική, σε αντίθεση με τα περί «άμυνας» κ.τ.λ. που τσαμπουνάει. Οχι βέβαια ότι τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντισμού σχεδιάζουν κάτι πολύ διαφορετικό...! Αλίμονο τώρα!
Τώρα ξέρεις επομένως φίλε αναγνώστη: 

Ο κόμπος έχει φθάσει στο χτένι και σε καλούν να είσαι προετοιμασμένος για αίμα, αναπήρους και φέρετρα με σημαία, είτε στο πλευρό των Ευρωπαίων, είτε των Αμερικανών ιμπεριαλιστών, οπουδήποτε στον πλανήτη! Κανόνισε λοιπόν φίλε την πορεία σου!

Ποιοι όμως συγκεκριμένα θα ματώσουν και ποιοι θα επιστρέψουν στο κουτί με τη σημαία!
Εσύ συνάδελφε αξιωματικέ, υπαξιωματικέ. Εσύ φαντάρε!
Για σένα μιλούν!
   Προετοιμάζουν εσένα και την οικογένειά σου, για τη δική σου θυσία, στον βωμό όμως ξένων συμφερόντων, ξένων από τα συμφέροντα του λαού μας - τα δικά σου συμφέροντα.
Σεις οι ίδιοι, οι γυναίκες, τα παιδιά, οι γονείς, και τα αδέρφια σας, κανένας να μην αποδεχτεί τον μανδύα του «εθνικού» συμφέροντος, που κανοναρχούν κυβέρνηση, κόμματα και ΜΜΕ, αποβλέποντας σε μπόλικο χρήμα για τα σεντούκια των μεγάλων συμφερόντων (...βάλε με το νου σου ποιων και ποιων)!
    Δεν λογαριάζουν ούτε το αίμα, ούτε τη ζωή σας!
Πού το πάτε ορέ ...της κυβέρνησης;;; Στις Ευρώπες και στο πλευρό των ΗΠΑ, όπου Γης; Ποιος σας εξουσιοδότησε;
Είστε υπόλογοι απέναντι στον ελληνικό λαό!
Μήπως ρωτήσατε τους υποψήφιους χαροκαμένους, ακόμα και από αυτούς που σας ψηφίζουν, αν θα είναι περήφανοι που τα παιδιά τους θα δώσουν το αίμα τους για ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς;

Πριν σας πάρουν χαμπάρι, προσπαθείτε να τους φουσκώσετε τα μυαλά με στρατηγικές συμμαχίες, Ελλάδα ενεργειακό κόμβο και άλλα τέτοια! Αλλά δεν μιλάμε για κάτι στο αόριστο μέλλον.

Ο Γερμανός υπουργός Αμυνας πρόβαλε τη γνώμη κάποιου αποστράτου, για πόλεμο ως το επόμενο καλοκαίρι! Είναι τυχαίο;
Εμείς οι στρατιωτικοί, είτε καριέρας, είτε απόφοιτοι σχολών υπαξιωματικών, είτε άλλης κατηγορίας υπαξιωματικοί (αυτοί δηλαδή που απαξιώνει ο ΥΕΘΑ), δώσαμε όρκο για την άμυνα της πατρίδας και όχι για τα κέρδη της ολιγαρχίας.
Το ίδιο και τα παιδιά μας οι φαντάροι!

Αυτό θα κάνουμε αν και όταν χρειαστεί! Αυτό σημαίνει αληθινός λαϊκός πατριωτισμός! Καμιά δουλειά δεν έχομε εκτός συνόρων!
Η διέξοδος βρίσκεται κόντρα στο ρεύμα, που προσπαθούν να μας στριμώξουν!
Βρίσκεται στην πάλη ενάντια στην ελληνική εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, βρίσκεται στη σύγκρουση με την αστική τάξη και τα βρώμικα σχέδιά της με στόχο την ανατροπή της.
Η δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας χωρίς πολέμους και φτώχεια είναι εφικτή και είναι σοσιαλιστική!
Απο τον σημερινό Ριζοσπάστη

Στον Χορό της Πολεμικής Προετοιμασίας➡️ Επαγρυπνείτε

 Ερη Ριτσου

22 λ. ·

Κάτι ήξερε ο κύριος Δένδιας μας προαναγγέλλοντας φέρετρα.

Σε συνθήκες πολεμικού πυρετού, στις τέσσερις «ελευθερίες» του Μάαστριχτ (κίνησης προσώπων, κεφαλαίων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών) προστίθεται τώρα μία πέμπτη: 

Αυτή της ελεύθερης κίνησης στρατευμάτων και στρατιωτικού υλικού, σηματοδοτώντας την πλήρη στροφή της ΕΕ στην πολεμική οικονομία, που επεκτείνεται σε κάθε λειτουργία της ιμπεριαλιστικής ένωσης και των σχέσεων μεταξύ των κρατών - μελών.
Στόχος είναι η πιο γρήγορη μεταφορά στρατιωτικών δυνάμεων σε κάθε σημείο της ΕΕ - κυρίως στα σύνορα με τη Ρωσία - χωρίς εμπόδια και γραφειοκρατικές «αγκυλώσεις» από χώρα σε χώρα. 

Το «Στρατιωτικό Σένγκεν», όπως ονομάζεται, παρουσιάστηκε χτες από την Κομισιόν και εκτός από την ελεύθερη μετακίνηση στρατευμάτων και εξοπλισμού, προβλέπει την ανεμπόδιστη διακίνηση «στρατιωτικών πόρων» σε όλη την Ευρώπη, με στόχο τον «μετασχηματισμό» της πολεμικής βιομηχανίας.

Ο ενιαίος χώρος «στρατιωτικής κινητικότητας» σχεδιάζεται να ολοκληρωθεί έως το 2027, ακολουθώντας παράλληλη πορεία με την προετοιμασία για έναν γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στους ρυθμούς της οποίας κινούνται η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της σε όλη την Ευρώπη.

Βασικό χαρακτηριστικό αυτής της νέας κατάστασης είναι ότι μειώνεται στις 72 ώρες ο χρόνος προειδοποίησης προς τα κράτη - μέλη να διαθέσουν το έδαφός τους για τη διέλευση στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η διαδικασία αυτή απαιτούσε μέχρι σήμερα έως και ενάμιση μήνα για ορισμένα κράτη, με πολύπλοκες διαδικασίες για να δοθεί άδεια. 

Το «μπάτε σκύλοι αλέστε» σε ό,τι αφορά τα «πήγαινε - έλα» ξένων στρατευμάτων από το έδαφος μιας χώρας είναι το νέο δόγμα στη «στρατιωτική κινητικότητα» της ΕΕ.
Κομβικό ρόλο σ' αυτόν τον πυρετώδη πολεμικό σχεδιασμό παίζει η αναβάθμιση των υποδομών, κυρίως δρόμων, λιμανιών και σιδηροδρομικών δικτύων, μοιράζοντας στους κατασκευαστικούς ομίλους ένα γενναίο μερίδιο από τους πολεμικούς προϋπολογισμούς της ΕΕ και των κρατών - μελών.

Η κατασκευή νέων υποδομών και η ενίσχυση παλιότερων (π.χ. δρόμοι, γέφυρες, λιμάνια) γίνονται για την ενίσχυση της «διπλής χρήσης» τους, για πολιτικούς και στρατιωτικούς σκοπούς. Τέτοια είναι για παράδειγμα η αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου της ΕΕ με εκσυγχρονισμό των γραμμών και του τροχαίου υλικού, ώστε να αποτελέσει «κόμβο» στη μεταφορά στρατιωτικού υλικού, όπως γίνεται ήδη από την Αλεξανδρούπολη προς τις χώρες της Ανατ. Ευρώπης.

Ενα νέο «Σύστημα Ενισχυμένης Αντίδρασης για την Ευρωπαϊκή Στρατιωτική Κινητικότητα» (EMERS) θα ελέγχει την πρόσβαση κατά προτεραιότητα για τις στρατιωτικές δυνάμεις σ' αυτές τις υποδομές. 

Την ίδια ώρα, έργα αναγκαία για τον λαό (αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικής προστασίας και αποκατάστασης) απορρίπτονται ασυζητητί για λόγους «δημοσιονομικών αντοχών».
Σε αυτόν τον σχεδιασμό η χώρα μας διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο, έχοντας ήδη δοκιμαστεί στη μετακίνηση αμερικανικών και ευρωπαϊκών στρατευμάτων, στο πλαίσιο των μεγαλύτερων πολεμικών ασκήσεων του ΝΑΤΟ που έγιναν τα τελευταία χρόνια.

Εκτός από «πύλη εισόδου» του αμερικανικού LNG στην Ευρώπη, φιλοδοξία της αστικής τάξης και των κομμάτων της είναι να αποτελέσουν η χώρα, τα λιμάνια, οι δρόμοι και ο σιδηρόδρομος «πύλη διέλευσης» για τα στρατεύματα των Ευρωατλαντικών προς τα βορειοανατολικά, ειδικά στην περίπτωση μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύρραξης. 

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να καταλάβει κανείς τους κινδύνους που κρύβει για τον λαό μια τέτοια εξέλιξη...

Δεν υπάρχει βήμα προς τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε ενεργειακά και πολεμικά σχέδια που να μην τη μετατρέπει ολοένα και περισσότερο σε στόχο για τα αντίπαλα στο ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστικά κέντρα. 

Οι (υβριδικές και όχι μόνο) επιθέσεις των τελευταίων χρόνων σε στρατηγικές ενεργειακές υποδομές και σε δίκτυα μεταφοράς στρατιωτικού υλικού άλλων κρατών δείχνουν την προτεραιότητα που έχουν στη λίστα των στόχων, σε οποιαδήποτε φάση της πολεμικής σύγκρουσης.

Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να πείσει τον λαό ότι τα δικά του συμφέροντα μπορεί να εφάπτονται - πόσο μάλλον να ταυτίζονται - με αυτούς τους σχεδιασμούς.

Οι κίνδυνοι μεγαλώνουν και αυτό που θα κρίνει πραγματικά τις εξελίξεις είναι η δική του αποφασιστικότητα να σταθεί απέναντι. 

Να διαχωριστεί πλήρως από τα σχέδια της αστικής τάξης, των κομμάτων της και της ΕΕ, να παλέψει για να μπουν εμπόδια στο ξεδίπλωμά τους, δυναμώνοντας την οργάνωση και τη σύγκρουση για την ανατροπή της σάπιας εξουσίας τους, που σπέρνει πολέμους, φρίκη και όλεθρο παντού.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 20 Νοέμβρη 2025.

Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΠΛΕΥΡΗ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ ΤΟ 1981 ΑΠ ΤΗΝ ΚΥΠ #ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

 

Konstantinos Mpourxas

18 λ. ·

Οι φασίστες πότε πληρώνονται από εφοπλιστές, πότε από κυβερνητικά δεξιά κόμματα, αλλά πάντα κάνουν μεροκάματα για την ΚΥΠ (Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών ) Απο Lefteris Mezinis
Στο έγγραφο της ΚΥΠ φιγουράρει ο ναζί Πλεύρης (αυτός βρε, ο πρώην θεωρητικός υπουργών που ζητά την δίωξη του Κουτσούμπα) και πιο κάτω ο Φύρερ Μιχαλολιάκος.
Ο Πλεύρης ήταν πιο σημαντικός και πληρωνόταν καλύτερα από τον Φύρερ, όπως φαίνεται στο έγγραφο.
Ο Πλεύρης έβγαζε μεροκάματα και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ. Το έγγραφο είναι του 1982.
Ε, στα γεράματα τώρα είπε να βγάλει κάποια εξτραδάκια.

Το ΚΚΕ έχει Γενέθλια 107 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ

 

107 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ

 

«Το ΚΚΕ έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά, γιατί "η υπόθεση του προλεταριάτου, ο κομμουνισμός, είναι η πιο καθολικά ανθρώπινη, η βαθύτερη, η πιο πλατιά"» (Πρόγραμμα του ΚΚΕ, 2013)

Σήμερα, το ΚΚΕ, το Κόμμα μας, συμπληρώνει εκατόν εφτά χρόνια ζωής και δράσης. 107 χρόνια ασίγαστης, πρωτοπόρας πάλης για τους πόθους και τα δίκια της εργατικής τάξης, όλου του λαού, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Ετσι, μέχρι και σήμερα παραμένει το πιο νέο κόμμα, εκφράζοντας το μοναδικό προοδευτικό μέλλον για την ανθρωπότητα, για να γλιτώσουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από τα βάσανα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της φτώχειας, της ανεργίας, της κρατικής βίας και καταστολής, των πολέμων.

Με την επαναστατική θεωρία και δράση του φωτίζει την ελπιδοφόρα σοσιαλιστική προοπτική, που οι εκμεταλλευτές σε όλο τον κόσμο από τη μία προσπαθούν να πείσουν ότι είναι ουτοπία και από την άλλη ρίχνουν όλα τους τα όπλα για να συκοφαντήσουν, να σταματήσουν τη διάδοση των κομμουνιστικών επαναστατικών ιδεών και, βέβαια, τη δράση με αυτές οδηγό.

Καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τις ιδέες του σοσιαλισμού

«Εις το ξενοδοχείον "Πειραιεύς", εις την αίθουσαν του σωματείου των μηχανικών ατμοπλοίων... (λογοκρισία 3 γραμμών) συνήλθε χτες εις την πρώτην συνεδρίασίν του το πρώτον σοσιαλιστικόν συνέδριον της Ελλάδος, με κύριον σκοπόν την συνένωσιν όλων των εν Ελλάδι σοσιαλιστικών ομάδων εις ένα ενιαίον κόμμα διοικούμενον ενιαίως και αντιπροσωπευόμενον εις την Διεθνή. Η έναρξις εγένετο εις τας 10 π.μ...»

(«Ριζοσπάστης» 5 (18) Νοέμβρη 1918)

Το Α' Πανελλαδικό Σοσιαλιστικό Συνέδριο, Ιδρυτικό του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος (ΣΕΚΕ), που το 1924 μετονομάστηκε σε ΚΚΕ, έγινε από 17 έως 23 Νοέμβρη στον Πειραιά, στα γραφεία του Συνδέσμου Μηχανικών Ατμόπλοιων.

Η επαναστατική θύελλα που ξεσήκωσε η Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση επέσπευσε την ίδρυση του ΣΕΚΕ, που ήταν συνέπεια μιας μακρόχρονης πορείας που ακολούθησε το εργατικό και το σοσιαλιστικό κίνημα στη χώρα μας. Ηταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της κοινωνικής εξέλιξης, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τις ιδέες του σοσιαλισμού.

Το Συνέδριο ενέκρινε με πλειοψηφία το Ιδρυτικό Ψήφισμα του ΣΕΚΕ, τις Αρχές και το Πρόγραμμά του, υπόμνημα για τα εξωτερικά ζητήματα, ψήφισμα για την ίδρυση Βαλκανικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας, το Καταστατικό του Κόμματος, ενώ εκδόθηκε χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη νεαρή Σοβιετική Ρωσία αλλά και «διαμαρτυρία διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας».

Στο Ιδρυτικό Ψήφισμα σημειώνεται ότι το Κόμμα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Στην «πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως διά την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλ. την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν». Και στη «διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών».

Στις Αρχές και στο Πρόγραμμα του Κόμματος τονίζεται η αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης για «την απελευθέρωσιν όχι μόνο των προλεταρίων αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον». Προστίθεται δε ότι ο αγώνας της εργατικής τάξης «είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών, (επειδή) δεν δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας, όπερ δύναται να κατορθώση μόνον δι' ενιαίας επαναστατικής δράσεως της παγκοσμίου εργατιάς, οργανωμένης σε ξεχωριστό εργατικό κόμμα».

Τα πρώτα χρόνια ήταν μια πορεία δύσκολης, σταδιακής ωρίμανσης με κομβικά σημεία τη μετονομασία του ΣΕΚΕ σε ΚΚΕ (3ο Εκτακτο Συνέδριο, 26 Νοέμβρη - 3 Δεκέμβρη 1924), τον καθορισμό του «Ριζοσπάστη» ως οργάνου της ΚΕ (1 Αυγούστου 1921), την ίδρυση της ΟΚΝΕ (τέλη Δεκέμβρη 1922) και της Εργατικής Βοήθειας Ελλάδας (28 Νοέμβρη - 5 Δεκέμβρη 1924).

«ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον Σοσιαλισμό!»

Η φετινή απόδοση τιμής στην ίδρυση, ευρύτερα στην ιστορική παρακαταθήκη του Κόμματός μας γίνεται στον δρόμο προς το 22ο Συνέδριο (29 - 31 Γενάρη 2026) και συσχετίζεται άμεσα με τη συμβολή για την επιτυχία του, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα για «ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον Σοσιαλισμό!».

Το κεντρικό θέμα του 22ου Συνεδρίου άλλωστε, όπως παρατίθεται και στις Θέσεις της ΚΕ, είναι το Κόμμα:

«Το Κόμμα που όλη η λειτουργία του, η κατάσταση των δυνάμεών του, πρέπει να εναρμονιστεί πλήρως και με πιο γρήγορους και αποτελεσματικούς ρυθμούς με το επαναστατικό του Πρόγραμμα και το Καταστατικό του, να είναι πραγματικά "κόμμα παντός καιρού", "κόμμα έτοιμο για όλα", όχι ως σύνθημα ή ως ένας γενικός στόχος, αλλά στόχος που θα αποτυπώνεται στην καθημερινή του δράση και προσφορά, συνεγείροντας τις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις, καθοδηγητής της πάλης του λαού μας για τον σοσιαλισμό. Η ικανότητα και προετοιμασία του Κόμματός μας αφορά και την ανάλογη στρατηγική προγραμματική ετοιμότητα, αλλά αφορά και την τρέχουσα οργανωτική του πολιτική και δράση στις σημερινές συνθήκες σε μια αδιάσπαστη ενότητα.

Κρίσιμο ζήτημα είναι ο συνδυασμός του επαναστατικού Προγράμματός μας με την καθημερινή επαναστατική δράση, σε όλους τους τομείς, σε κάθε κρίκο της καθοδηγητικής δουλειάς. Αλλωστε, και σε μη επαναστατική κατάσταση, όπως η σημερινή, οφείλουμε να κάνουμε επαναστατική δουλειά προετοιμασίας με προοπτική. Οφείλουμε να κάνουμε συστηματική δουλειά, να πείθουμε όλο και περισσότερους εργάτες και εργάτριες, εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αλλά και ευρύτερα λαϊκά στρώματα να ξεκόβουν οριστικά από την αστική ιδεολογία και κάθε εκδοχή της (φιλελεύθερη, σοσιαλδημοκρατική κ.λπ.), τον οπορτουνισμό, από όλα τα αστικά κόμματα, με όποιον μανδύα και αν αυτά εμφανίζονται, να πυκνώνουν, να δυναμώνουν με όλες τους τις δυνάμεις τους αγώνες, τις διεκδικήσεις, τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τις διαδηλώσεις, το επαναστατικό κίνημα, χωρίς να λυπόμαστε θυσίες, χωρίς όρια στην προσφορά μας, οργανώνοντας μακροχρόνια, επίμονη προετοιμασία.

(...) Το ερώτημα που τίθεται και πρέπει να είναι διαρκώς στην προσοχή μας είναι το πώς κατακτιέται στην πράξη και μέσα στην κομματική λειτουργία ο πρωτοπόρος, επαναστατικός χαρακτήρας του Κόμματος. Εστιάζουμε στο ζήτημα της λειτουργίας των ΚΟΒ, γιατί σε αυτό το επίπεδο εκφράζονται όλες οι καθοδηγητικές αδυναμίες. Η ετοιμότητα, η ικανότητα, η θέληση και η γεμάτη αυταπάρνηση δουλειά του κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστριας, όπου κι αν βρίσκεται, κάτω από όλες τις συνθήκες, αποδεικνύονται ως γενικά, υποχρεωτικά, ενιαία στοιχεία. Είναι απαραίτητο να αναδεικνύονται σε λαϊκούς ηγέτες στον χώρο τους, στο περιβάλλον τους, να αφήνουν το αποτύπωμά τους παντού, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κάθε δυσκολία.

(...) Το ΚΚΕ δρα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην ευρύτερη περιοχή, σε συνθήκες πολύ δύσκολες, συνολικού αρνητικού συσχετισμού, στον αγώνα για την οριστική ανατροπή του καπιταλισμού, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, του μόνου συστήματος που μπορεί να βάλει τέρμα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στη φτώχεια, στην εκμετάλλευση, στην προσφυγιά, στην καταπίεση».

Εκ γενετής αντιμέτωπο με την καταστολή και την προσπάθεια ενσωμάτωσης

H αστική τάξη έκανε εξαρχής προσπάθεια να χειραγωγήσει το Κόμμα, να το ενσωματώσει ή να το καταστείλει. Η διττή αυτή προσπάθεια αποτυπώθηκε στον αστικό Τύπο της περιοχής, ο οποίος ασχολήθηκε με τις εργασίες ίδρυσης του ΣΕΚΕ και τη δράση του νεαρού κόμματος είτε με περιφρόνηση, απαξίωση και αντισοβιετισμό, είτε με ανησυχία, αναπτύσσοντας ιδεολογική και πολιτική πολεμική.

Από τις πολιτικές δυνάμεις της εποχής, ο Ελ. Βενιζέλος θεωρούσε ότι ο προσεταιρισμός των σοσιαλιστών θα ήταν πιο εύκολος σε περίπτωση συνένωσής τους σε ενιαίο κόμμα. Συνολικότερα, πως ήταν κρίσιμη η ύπαρξη σοσιαλιστικού κόμματος για την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης στις αστικές επιδιώξεις, αλλά και για την προώθηση των εγχώριων αστικών διεκδικήσεων στα συνέδρια των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών. Ετσι στον βαθμό που η ίδρυση κόμματος ήταν αναπότρεπτη, επιδίωκε να βρίσκεται υπό την επιρροή του.

Η μεγάλη απήχηση των κινητοποιήσεων για την Εργατική Πρωτομαγιά του 1919, η ριζοσπαστικοποίηση των θέσεων του ΣΕΚΕ, αλλά και η κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά την απόβαση του Ελληνικού Στρατού στη Μ. Ασία, όξυναν τη διαπάλη στο εσωτερικό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και την επίθεση στο Κόμμα από το αστικό κράτος σε συνεργασία και με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Τα παραπάνω αποτυπώνονται και στις εφημερίδες της εποχής. Χαρακτηριστικό είναι το πρωτοσέλιδο της «ΕΣΤΙΑΣ» στις 19 Απρίλη 1919, που επιτίθεται στο ΣΕΚΕ για τον ταξικό εορτασμό της Πρωτομαγιάς στις 18 Απρίλη 1919: «Διά ποιόν Σοσιαλισμόν της Ελλάδος γίνεται λόγος; Πού είνε τα γραφεία του; Ποίος ή ποίοι είνε οι αρχηγοί του; Ποία τα όργανα του; Το πρόγραμμα του, οι σκοποί του, ποία;».

Απαντώντας την ίδια μέρα, ο «Ριζοσπάστης» έγραφε: «Είμεθα αι 30 χιλιάδες τίμιοι εργάτες που δεν ειργάσθησαν χθες, είμεθα οι δέκα χιλιάδες που συγκεντρώθησαν εις τον Ρέντη. Τα γραφεία μας είναι εκείνα προ των οποίων εστήσατε τα πολυβόλα σας και αι εφημερίδες μας εκείναι που έχουν την μεγαλυτέραν κυκλοφορίαν. Είμεθα οι τίμιοι και θαρραλέοι αγωνιστές, τους οποίους δεν επτόησαν τα μέτρα σας, αλλ' ούτε και παρέσυρεν ο θρίαμβος, διότι αποβλέπομεν εις σκοπούς ευγενείς και ηθικούς. Ολος ο κόσμος εις την Ελλάδα μας εγνώρισε πλέον. Σεις μας εγνωρίσατε;».

(Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη»)

Δες ακομα

• 

  22ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

  Από τη στήλη «Ερώτηση - Απάντηση» για τις Θέσεις του Συνεδρίου

  10/11/2025 09:39
• 

  22ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

  Ερώτηση - Απάντηση: Τι σημαίνει η εκτίμηση πως «οι επενδύσεις συγκεντρώνονται στον Τουρισμό και στην Εστίαση...» και ποιες οι επιπτώσεις στα εργατικά - λαϊκά στρώματα;

  02/11/2025 16:45
• 

  22ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

  Ερώτηση - Απάντηση: Πώς η στροφή στην πολεμική οικονομία οξύνει τις αντιθέσεις στην κατανομή κοινοτικών κονδυλίων;

  31/10/2025 08:49